Vierde week Italië reis.

Zaterdag 11 april 2009. Na het eten op ons laptopje in de camper snel de ReisMee-site voorbereid en de foto's klaargezet. Dan naar het Internetcafé, niet zo ver van de camperplek. Helaas was het gesloten terwijl erop de deur stond dat het al om 16 uur open zou gaan. Bij de buren nagevraagd en die vertelden dat het tot dinsdag dicht bleef.

Wij balen, en met de open notebook langzaam terug naar de camperplaats lopen, net zo lang tot we halverwege eindelijk een onbeveiligde draadloze Internetverbinding ontdekten. Toen buiten, achter op een geparkeerde motor in 'n zijstraat, de site bijgewerkt en reacties gelezen. Daarna iets verderop, zittend op een stoep, verder de email afgehandeld doordat de één typte en de ander de laptop vast hield. Wij waren blij dat het op deze, ook voor passanten vreemde manier, toch nog lukte.

Zondag 12 april 2009. Vandaag zwaar bewolkt en we vertrekken via 'n mooie omweg door de bergen richting Catania. Helaas komen we al vrij snel in de regen en in de wolken( 900m) en moeten we de mooie panorama's missen. Af en toe krijgen we een glimp te zien. Het gaat ook nog hard regenen en de wegen zijn erg slecht . Catania blijkt een vieze, lelijke, oude stad te zijn met alweer hectisch verkeer, hoewel het Paaszondag is.

We besluiten door te rijden richting vulkaan Etna, maar na 10km stoppen we, want de bewolking is weer heel laag en we zijn bang om hogerop in de sneeuw te komen. We keren terug richting Catania en gaan er naar camping Jonio aan de kust. Daar kunnen we aan de woeste zee staan maar kiezen een plaats verder naar achteren: in de luwte. Ook komt er nog een onweersbui over. Daarna komt de zon nog 2 tellen door, maar de regen en wind komen al snel weer terug op deze slechtste dag tot nu toe.

Maandag 13 april 2009. Na een nacht met stortregen komt de zon op en we vertrekken om 8.45 uur voor een rondje om de Etna. Dat is de grootste en hoogste (3.300 meter) actieve vulkaan van Europa met gemiddeld 3 erupties per jaar, en de laatste verwoestenden in 2001 en 2002. We wilden overnachten op de camperplaats op 2.000 meter maar dit werd ons sterk afgeraden vanwege de vele sneeuwval de afgelopen dagen, en ook omdat we geen sneeuwkettingen bij ons hadden. Jammer! Direct nadat we van de camping af zijn, zien we de Etna prachtig in de zon liggen. Met veel verse sneeuw tot vrij laag. We rijden de stad uit en komen al weer snel in de mooie panorama's. De Etna steeds aan onze rechterhand, helaas al weer snel met wolken erom heen. Zodat we helaas geen gelegenheid hebben om er een foto van te maken. Er op gaan is helemaal geen optie want er wordt nog meer sneeuw verwacht de komende dagen. We zien veel lavavelden, wat ooit uit de Etna is gekomen. We komen door enkele saaie nietszeggende stadjes en genieten van de vele cactussen langs de route. In Linguaglossa staat politie het verkeer te regelen en kunnen wij er nog maar nauwelijks door. Rechts geparkeerde auto's, en een lange file tegenliggers die lang niet allemaal goed aan de kant gaan. Dat gaat kilometers zo door.

Na ruim 100 km. zijn we in Naxos, waar we op een parkeerplaats lunchen. We gaan er nog op zoek naar een Internetcafé of een onbeveiligd netwerk, maar kunnen niets vinden en besluiten via de tolweg (45km = 1,50euro) terug naar Catania te gaan. Daar nemen we de snelweg die dwars door het eiland loopt richting Palermo (200km). Het is ook weer gaan regenen, maar we kunnen toch van het prachtige uitzicht genieten op de wel heel stille tolvrije snelweg.

In Palermo gaan we gelijk naar de haven om de boot naar 't volgende Italiaanse eiland, Sardinië, te bespreken. Ik ga eerst in het kantoor vragen wat de mogelijkheden en kosten zijn en ga terug om met Harrie te overleggen. We besluiten gelijk te boeken en ik ga terug om dat in orde te maken met het uitsluitend Italiaans sprekende personeel. We kunnen pas zaterdagmiddag om 17 uur weg, er gaat eerder geen boot. We gaan terug naar camping 'La Playa' waar we eerder stonden en nemen daar wat dagen rust, na onze enerverende rondreis van 1.800 km over Sicilië.

Dinsdag 14 april 2009. Vandaag onze eerste rustdag en we hebben geluk: het wordt een mooie zonnige dag, na vele dagen met geregeld regen en veel wind. We staan bijna op dezelfde plek als de vorige keer en genieten, na 5 dagen, weer eens van de hele dag zon. Harrie wast ook de camper weer: die was nog nooit zo smerig als nu en knapt er erg van op.

Vrijdag 17 april 2009. Na 4 dagen heerlijk van het mooie weer en de rust te hebben genoten,verzenden we vandaag dit verslag voor de site, omdat we morgen rond 13.30uur naar de haven van Palermo zullen vertrekken en niet weten hoe het in Sardinië met het Internet zal gaan. Dit waren,na onze grote rondreis, de eerste dagen echt vakantie vieren: lekker lezen, borduren, wat wandelen door het plaatsje en wat inkopen doen.

Harrie's visie op 'n dag op de camping:

We staan hier op camping La Playa op Sicilie, in de buurt van Palermo. Wat mij hier o.a. opviel staat hieronder weergegeven.

Wie denkt dat we hier naar de vogeltjes zitten te luisteren heeft 't mis. Vaak van 3 kanten bouwlawaai. Links horen we het gesnerp van 't snijden van tegels voor de verbouwing van het campinghuisje. Recht voor ons vooral 's morgens een tijd het geluid van een drilboor om 'n huis te slopen. En gisteren de generator van de visboer op de markt op volle toeren. Dit alles met 't geblaf van 2 Duitse herders verderop, die iedere voorbijganger dag en nacht uitjouwen.

De eigenaar van deze camping heeft in 'n kennelijk overmoedige bui z'n camping La Playa genoemd, ondanks dat er in de verste verte geen korrel zand of strand te bekennen is.

Hij rijdt in 'n rolstoel want hij mist beide benen, waarschijnlijk in 'n vuurgevecht met de Maffia neergeschoten? Met z'n grijzende haren, mooie snor, grote spiegelende zonnebril en vooral z'n manier van praten voldoet hij namelijk ruimschoots aan 'n hoofdpersoon zoals Don Leone in 'n Maffia-film. Meestal wordt hij voortgeduwd door 'n lange slungel, die niet goed snik is en als terreinknecht fungeert, met oranje pet, body-warmer met de kraag omhoog, daaronder 'n vervuild jogging-pak met veel te laag kruis, en om 't geheel nog 'n chic accentje te geven loopt hij op Jezus-sandalen.

De eigenaar in de rolstoel heeft 'n ruitjesdeken op schoot en daaronder verbergt hij iets. Ik ben er nog niet achter of het 'n pistool is, maar evengoed zou hij teveel Viagra ingenomen kunnen hebben.

Het personeel, drie dikkonten die niet onderdoen voor 'n Afrikaanse mama en dat met hun strakke kleding ook niet verhullen, doen de andere werkzaamheden.