ZESDE WEEK: FRANKRIJK.

Maandag 27 enDinsdag 28 april 2009. Maandagmorgen om 8.15 uur onze camperplaats in Ste.Maxime verlaten in de stromende regen. Het regende zo hard dat we zelfs het water niet hebben bijgevuld. Na een half uur rijden nog een camperplaats bekeken, allen sliepen daar nog. Tegen 10 uur werd het droog en we vonden het heerlijk om weer door Frankrijk te toeren. Bij een bakker weer een heerlijk Pain Céréal gekocht en later op een parkeerplaats van dat heerlijke franse brood genoten, na al het gezoek in Italië naar lekker brood. De zon begint door te komen en we gaan kijken of we bij een adres van 'France Passion ' kunnen staan. Ook nog een camperplaats bekeken, maar daar stond je wel erg schuin aan het kanaal en wij vonden het geen aantrekkelijke plek. Dus verder op zoek naar weer een adres wat niet te vinden is. Op naar de volgende in de buurt van Montpellier,waar we om 17 uur aankwamen. Bij dit château hebben we 6 flessen lekkere wijn gekocht bij 'n dom peerd dat niet rekenen kon. We hebben vanaf onze plek, tussen 'n kersen- en olijfboompje, een weids uitzicht over kilometers lange wijngaarden, en er komen geregeld tractoren langs die erin gaan werken. We kunnen nog ruim een uur heerlijk in de zon buiten zitten en genieten van de rust om ons heen. We zijn de enigen op deze heuveltop. Helaas is er geen mooie zonsondergang want er hangt nu precies een wolkenband waar de zon ondergaat.

Vanochtend besloten om hier nog een dag te blijven: het weer ziet er goed uit. De rest van Frankrijk schijnt nog steeds buien te hebben. Achter de camper, uit de wind, is het goed toeven. Harrie loopt naar het dorp om brood te halen en we kunnen buiten lunchen. We brengen de dag lekker rustig door en lopen rond 18 uur via 'n mooie villawijk naar het dorp om bij McDonald's even op internet te kunnen. Veel McDonald's hebben gratis WiFi , wat voor ons erg handig is. Harrie een fishburger en ik een salade nicoise, we hebben gelijk wat gegeten. Daarna lopen we in 40 minuten weer terug naar onze mooie en typisch franse overnachtingsplek.

Woensdag 29 april 2009. Vandaag trekken we weer verder, want we moeten tóch naar het noorden. De voorspellingen zijn niet geweldig. We besluiten de A75 te nemen , dat is een tolvrije autoweg van Montpellier naar Clermont-Ferrand. We genieten van deze prachtige,rustige weg met de vele mooie uitzichten. Bij de laatste koffiestop kunnen we ook vers water bijvullen. De zon schijnt maar het is er buiten ijskoud, vooral door die wind. De weg gaat steeds omhoog tot wel 1.110m en er ligt sneeuw langs de kant van de weg. We blijven tussen de 850m en 1.080m op en neer gaan. Verderop zien we de bergen van de Cantal met grote spierwitte sneeuwtoppen liggen en ook aan de andere kant liggen nog volop sneeuwtoppen.

In C.F. verlaten we de snelweg en gaan via binnenwegen naar Vichy, waar we de camperplaats aan de Allier weer opzoeken. Er staan nog wat campers, waaronder een Nederlander met een hond. We genieten van 15.30-18.30 uur van de zon en de activiteiten op het water.

Donderdag 30 april 2009.We besluiten om vandaag nog een dag in Vichy te blijven, hoewel de dag koud start. 's Morgens heerlijk in de zon tegenover de camper, waar eerst een franse sporter wel een half uur met ons komt praten en later de Nederlander . Tegen 12 uur gaan we een lunch in een typisch Frans restaurantje gebruiken. Heerlijke lamsbout met doperwtjes en een Baskische amandeltaart toe. En dat voor 12 euro voor ons samen. 's Middags gaan we naar de VVV, deze blijkt een uur later open te gaan als vermeld in de boeken. We gaan in het park zitten en rondkijken. Er komt weer een fransmannetje bij ons praten, wel een half uur over van alles en nog wat over Vichy. We halen bij de VVV de wandelroutes en gaan eerst de wandeling langs de verschillende bouwstijlen, die goed bewaard zijn gebleven, maken. We eten aan het eind van de wandeling een ijsje in het park en gaan de volgende wandeling maken door oud Vichy. Beide wandelingen zijn ongeveer 0.45 uur en we gaan langs de rivier de Allier 2 km terug naar onze camper en kunnen daar nog 2 uur heerlijk in de zon zitten, maar wel tussen de campers vanwege de straffe wind. We gaan nog een wandeling maken op zoek naar een adres (de zus van Madame Plaire) en horen van de vriendelijke overbuurman dat de mensen verhuisd zijn. Wij gaan terug naar het centrum en eten in het hotel waar we 5 weken geleden ook zo lekker hebben gegeten. We worden ook deze keer weer niet teleurgesteld en de serveerster wil graag Engels spreken met ons. Daar krijgt zij maar heel weinig de kans toe: er zijn zelden Engels sprekende gasten vertelt zij. Zij reist graag en kan met Harrie over India verschillende dingen delen. Het exclusieve 4-gangen diner kostte 20 Euro p.p. en 'n hele fles wijn slechts 8 Euro. Een hele goede prijs/kwaliteit verhouding in 'n prachtige entourage.

Vrijdag 1 mei 2009. Na 's morgens nog een uur in de zon aan de Allier en afscheid van de Hollander, zijn we naar het gisteren opgekregen adres van de zus van Madame Plaire getogen. Helaas wordt er niet opengedaan en na onderweg een broodje te hebben gekocht ,vertrekken we om 10.40 uur uit Vichy. We rijden heel lang over de goede N7 tot aan Melun en dan de N104 om Parijs,wat ook heel vlot gaat omdat het een feestdag is hier en er geen vrachtauto's mogen rijden. Daarna via de N2 naar Soissons waar we om 18.30 uur op de mooie camperplaats aan de rivier de Aisne aankomen. Het is schuin tegenover het gemeenthuis, er liggen 2 boten afgemeerd, 1 met een Frans echtpaar en 1 met een echtpaar uit Nieuw Zeeland, dat voor 3 jaar op reis is door Europa met 'n kleine Rijnaak. We gaan in de stad bij 1 van de weinig open zijnde restaurants eten, bij een vrolijke, praatgrage ober en goed eten. Als we terugkomen staan we met 6 campers totaal.

Zaterdag 2 mei 2009. Laatste en 42^e dag. Vandaag een van de mooiste ochtenden tijdens de hele reis. We moeten tóch vertrekken nadat Harrie een lekker broodje heeft gehaald. Al na 20 minuten is er een laaghangende wolk en later komt er mist opzetten, wat we tot in België zullen houden. We rijden door de typisch lelijke noordfranse dorpjes en het wijdse agrarische gebied. In Noord Frankrijk gaan we nog even naar het dorp waar Harrie in 1961 op 16-jarige leeftijd heeft gewerkt op een oude boerderij, die er nog net zo bijstaat als toen. Daarna de TomTom weer op thuis gezet en verder gereden. Na 10 minuten waren we al in België en vervolgen nu de reis over de autowegen. Brussel, Antwerpen en daarna nog driekwartier file vanwege werkzaamheden. Onderweg in Bunnik de boodschappen bij AH en om 15.30uur na ruim 8.100 km weer veilig en zonder kleerscheuren thuis. We worden door de buren opgevangen met thee en een glas wijn en wisselen even het nieuws uit met elkaar. De camper leeggehaald en opgeruimd, wassen draaien en de post doornemen.

ITALIË EN DE ITALIANEN, geschreven door Harrie.

Als we 'n korte samenvatting zouden mogen geven en ook nog generaliseren over het zuiden van Italië (na Rome) en de eilanden Sicilië en Sardinië, dan komen we in willekeurige volgorde tot de volgende conclusies van hoe wij dat persoonlijk ervaren hebben.

- De zuidelijke Italianen zijn merkwaardige parkeerders, harken in het verkeer, ze snijden je af, rijden vlak voor je nog onverwachts de weg op, hebben lak aan verkeersregels en -lichten, zijn chaoten in het verkeer, halen je met doodsangst in de ogen op het laatst nog in, en er zijn zowel snelle scheurders als langzame kruipers door elkaar op de weg. Het lijkt erg ongebruikelijk voor ze om niet te bellen achter het stuur, zelfs voor buschauffeurs, of druk gebarend conversaties met medepassagiers te onderhouden. Het was er erg geconcentreerd rijden, vooral op Sicilië, en met als dieptepunt Palermo. Anderzijds waren ze ook weer tolerant ten opzichte van volkomen onveilige manoeuvres door medeweggebruikers: geen getoeter e.d. Dubbel of driedubbel parkeren was er geen enkel probleem.

- Petje af voor de vele honderden tunnels (echt waar!) en viaducten en bruggen die we onderweg in dat land zijn gepasseerd. Nooit en nergens zijn we door zoveel, vaak kilometerslange, tunnels en over bruggen gereden als in Italië: heel knap gedaan en bijna altijd tolvrij. Alleen de vele dilitatievoegen in de bruggen gaven het gevoel over spoorbielzen te rijden met al dat gebonk.

- In het zuiden en op Sicilië waren de wegen vaak zo slecht dat 'n land als Roemenië zich daar nog voor zou schamen. Het ontwijken van gaten en kuilen gaf 'n extra dimensie aan het rijden in die gebieden, maar niettemin heeft het veel van onze camper gevergd.

- We zagen erg veel Fiatjes 500. Zowel de echte aaibare kleintjes uit de 50er jaren als het grappige nieuwe modelletje in vrolijke kleurtjes. Maar we zagen maar enkele Ferrari's en daarvan hadden we er meer verwacht. Geen enkele Lamborghini of Maserati of andere dure Italiaan.

- Naast hun mobieltjes waar ze overal erg druk mee waren, hebben Italianen ook 'n enorme passie voor grote spiegelende zonnebrillen, zowel de heren als de dames en zelfs kleuters in de kinderwagen. We vonden ze verder niet opvallend met Italiaans Design gekleed of geschoeid.

- Goedkoop is Italië niet, maar de Supers waren niet duurder dan in Holland en het overheerlijke ijs vonden we zelfs spotgoedkoop voor de grote scheppen (geen bolletjes) die je kreeg. Het smaakte echt stukken lekkerder dan bij de Italianen in Holland. Wat ontbrak in de gelataria's was de prijs van de ijsjes en bekers. Ze kijken je aan en je betaalt de toeristenprijs, denken we.

- Talenkennis is 'n onbekend fenomeen, zo leek het. Zelfs in toeristische plaatsen en plekken, in campings of restaurants, bij ferry's of informatiekantoren: zelden 'n andere taal dan Italiaans, ook niet door jongeren, al vinden het, na Frans, de mooiste taal die we kennen. Aafke mengde dan wat Frans en Spaans door elkaar en kwam dan uit op 'n soort Italiaans wat toch nog wel begrepen werd.

- Een groot nadeel in de dorpen en steden vonden we de, naar onze begrippen, veel te lange siësta's 's-Middags van ongeveer 13 tot 17 uur. Dan is alles dicht, rolluiken omlaag, bijna niemand op straat, geen winkel meer open, en erg ongezellig. Dat zijn wij Hollanders niet gewend.

- We waren nu allebei voor de 6^e keer in Italië en iedere keer proberen we weer in 'n restaurant iets lekkers te eten. Dat is tot nu toe nog geen enkele keer gelukt, hoewel we weten dat vele anderen dwepen met de Italiaanse keuken. Maar voor ons hoeven die Pasta & Pizza echt niet meer en na 1x uit eten te zijn geweest zijn we er weer mee gestopt, in tegenstelling tot in Frankrijk! Ook vinden we de onduidelijke kaart, soms zelfs zonder prijzen, 'n handicap en het nog steeds apart moeten betalen voor je bestek vinden we wel erg uit de tijd.

- Italië en Sicilië, niet Sardinië, vonden we erg vervuild en rommelig. Overal ligt vuilnis en afval langs de weg en ook overal in steden en dorpen, vaak enorme hopen. Eén positief punt: hondenpoep ontbrak. Onbegrijpelijk dat zo'n toeristisch land dat zo laat gebeuren want vele toeristen spraken er ook schande van. Berlusconi beloofde er wat aan te gaan doen, maar het is nog steeds 'n heel groot probleem en smerig gezicht. Ook in de kranten zagen we er reportages over.

- De steden en dorpen vonden we, op 'n enkele uitzondering na, oninteressant, vaak zelfs lelijk, met grote woonkazernes zoals ze ook in Oost-Europa te zien zijn, met heel veel graffiti overal, en ook opvallend waren de vele onafgebouwde of leegstaande huizen en gebouwen. Het zal wel aan ons liggen, maar fotogeniek vonden we bijna geen enkele stad of gebouw.

- Onveilig hebben we ons er nooit gevoeld, wel eens unheimisch door jongeren en duistere figuren, maar er gebeurde niets, ook niet als we moederziel alleen ergens stonden te overnachten. Een enkele bons op de deur of wat geroep was alles. Misschien hadden we wel genoeg beschermgeld aan de Maffia betaald, want we zijn er gelukkig veilig uit gekomen.

- Politie is er veel te zien op straat, vooral op Sicilië. Er zijn 3 soorten: Carabinieri, Polizia en 'n financiele Polizia, allen in prachtige uniformen en petten en niet in van die hobbezakkerige kostuums als in Holland, al zijn die dan door Frans Molenaar ontworpen. Hoewel we slechts 1x met ze te maken hadden, bleken ze erg vriendelijk en voorkomend tegen ons als toeristen. Door hun vele gepatrouilleer voelden we ons ook veilig.

- Hoewel Italie en hun eilanden dichtbij Afrika liggen hebben we slechts sporadisch negers gezien en zelfs geen enkel hoofddoekje of moslim op onze lange tocht door honderden steden en dorpen. Kennelijk is 'n noordelijker gelegen landje tóch aantrekkelijker voor ze. En áls we ze zagen waren ze gedoemd Tempo zakdoekjes bij stoplichten te verkopen of bij supermarkten de karretjes te rijden.

- Met het dagelijks brood ging het niet makkelijk. Meestal konden we zelfs geen bakker vinden en als we 'n bakkerswinkel zagen was het brood altijd zo verschillend (van lekker tot slecht) dat we nooit 'n vast soort brood konden aangeven om te kopen. Er zaten soms korsten op waarmee je 5 kronen tegelijk kunt breken maar we hebben ook taaie gehad en zowel zoet als zuur brood gegeten. In Frankrijk daarentegen zit je altijd goed met Pain Cériale of Pain Complet.

- Onduidelijke of ontbrekende richtingsborden en straatnaambordjes waren er vaak uit den boze. Maar gelukkig wist de TomTom ze wel! Dus konden we toch wel bepalen waar we zaten of stonden.

- Vreemd vonden we dat we op Italiaanse campings altijd onze paspoorten af moesten geven (het Kampeercarnet werd niet geaccepteerd) die dan werden bewaard of gekopieerd. De campings kostten er, met onze kortingskaarten, 14 of 15 Euro per nacht inclusief elektriciteit.

- De Italianen hebben duidelijk 'n wat andere, makkelijkere mentaliteit. Afspraken kloppen niet, aangegeven voorzieningen bestaan n iet, openings- en sluitingstijden staan bijna nergens aangegeven, prijzen ook vaak niet, het beloofde Internet of WiFi 'was bijna klaar', enz. Mannen kussen elkaar als begroeting, en ben je 65+ dan heb je vaak gratis entree (ik was dus net 'n paar maanden te vroeg) en veel ouders dragen de schooltassen van hun verwende kinderen.

- Op honden hebben de Italianen het niet zo. Ze mogen niet in de bus, ook al zijn die bussen nog smeriger dan 'n hondenhok, in de trein moeten ze 'n muilkorf om, en op de ferryboten moeten ze in een kennel zonder verzorging. Daarnaast vonden we het heel zielig om zoveel zwerfhonden langs de wegen en in de bergen, in regen en kou, te zien voortsjokken. Het is er 'n groot probleem.

- Onderweg, tijdens onze lange reis, zagen we voornamelijk campers en weinig caravans. De Duitsers waren veruit in de meerderheid, met Hollanders als goede tweede. Opvallend weinig Fransen en bijna geen Engelsen onderweg. Wel wat Belgen en 'n enkele Zwitser. We hebben in Italie dus heel veel Duits gesproken met meestal hele aardige Duitsers.

- Zo, dit waren wat algemene indrukken over het land en zijn bewoners. We waren eigenlijk alleen heel erg enthousiast over de landschappen, met als hoogtepunt Sardinië. Voorlopig zien ze ons er niet meer en slaan we andere wegen in. Arrivederci Italia!!