Tweede verslag : Ierland.

Zaterdag 23mei 2009. Perth.

Na het verzenden van het verslag van de eerste week weer van onze mooie plek vertrokken en naar de stad gegaan. Hoewel de stad niet goed aangeschreven stond, vonden wij het een mooie binnenstad met uitgebreid voetgangersgebied en vele mooie winkels. Ik ben snel door de straten gegaan naar een boekwinkel om te zien of ze de nieuwe Lonely Planet van Great Britain al binnen hadden. Een vriendelijke jongeman heeft alles na gekeken (ze hadden er velen binnen) maar helaas niet van GB. Hij verwees mij nog naar een andere boekenzaak maar ook daar niet in voorraad: nog nergens in diverse bookshops gevonden. Harrie stond al die tijd in de camper in een straat te wachten, kijkend of er geen politie of parkeerwachter aankwam. Daarna zijn we weer terug naar onze mooie plek bij McDonald gegaan vanwege o.a. gratis en onbeperkt WiFi internet. 's Avonds kregen we geen internet verbinding meer op die plek. Harrie met de laptop naar binnen bij McDonald en daar zijn mails gecontroleerd, later met de camper op het terrein van McDonald nog een poosje ge-internet en de overtocht voor maandag naar Ierland geboekt.

Zondag 24 mei 2009. Perth- Edinburgh - Cairnryan.

Vandaag wat later weg dan gewoonlijk, eerst nog mail gecheckt en een paar beantwoord. Rond 9 uur vertrokken richting Edinburgh, de hoofdstad van Schotland, wat zo'n 80 km verderop ligt . De route gaat dit stuk over een tolvrije snelweg en we gaan over een hele grote brug; en ernaast ligt een bijzondere spoorbrug. Het centrum van Edinburgh is voor een groot deel opgebroken maar de TomTom brengt ons toch op de juiste plaats. Wij vinden een vrije parkeerplaats, waar we met de camper goed kunnen staan en gaan lopend de Calton Hill (100m hoog) op en hebben vandaar een mooi uitzicht over de stad en omgeving. Dan lopen we naar ‘t centrum en bezoeken daar een museum met schilderijen o.a. van Rubens. Daarna heerlijk op een bankje in het park naar de passerende mensen gekeken. Vandaag is namelijk de eerste dag zonder regen en vrij veel zon maar nog steeds wind.

Daarna met de camper op weg naar Cairnryan om morgenochtend op tijd te zijn voor de ferry van 8 uur. We besluiten om de binnenwegen te nemen en genieten weer volop van het prachtige parkachtige landschap om ons heen. Af en toe is de weg wel weer heel smal en de Schotten zijn dankbaar als wij even stoppen om hen te laten passeren. Als we stoppen om eten te koken, komt er direct een andere Nederlandse camper bij ons staan. Harrie gaat gezellig met de man staan praten terwijl de vrouwen het eten koken. Dit is de eerste keer dat we met andere camperaars praten deze reis. Zij willen ook oversteken naar Ierland maar hebben nog niet geboekt. Na het eten nemen we afscheid en gaan wij verder naar de haven, waar we om 20 uur aankomen en ik onze ticket voor morgenochtend al afhaal. We kunnen op het haventerrein overnachten. 's Avonds bestuderen we de boeken om de route door Ierland te bekijken.

SCHOTLAND: WEL EN WEE MEI 2009 door HARRIE

Voor onze trouwe lezers van deze ReisMee site die ook naar Schotland willen (en wie wil dat niet?) heb ik even wat karakteristieken over dat boeiende land in willekeurige volgorde onder elkaar gezet. In die 7 dagen en gedurende de 2.250 kilometer lange rondrit hebben we 'n goede indruk gekregen van dat fascinerende land.

- De Schotten vonden we in het algemeen: vriendelijk, hulpvaardig, beleefd, sympathiek en hoffelijk. In het verkeer zijn het ware voorbeelden voor veel andere nationaliteiten en ze houden zich ook nog eens aan de verkeersregels: een verademing! Hun Engels met zwaar Schots accent was niet altijd even duidelijk maar de goede bedoelingen waren aanwezig. Service staat hier hoog aangeschreven.

- Schotland vonden we boven verwachting mooi en heeft 'n indrukwekkend landschap. Vooral viel op dat het er zo netjes en schoon is, geen zwerfvuil dus en geen papiertje op de grond, en dat graffiti volledig ontbreekt, zelfs in de 2 grootste steden Edinburgh en Glasgow.

- De wegen zijn meestal heel goed, prima bewegwijzerd, vrij druk voor zo'n uithoek, wat aan de smalle kant, tolvrij, kattenogen in het midden, en goed belijnd. In het hoge noorden zijn er veel one-way-tracks (eenbaanswegen met de breedte van 'n fietspad, die heel spannend zijn om te berijden want elke tegenligger (of jezelf) moet tijdig uitwijken op 'n aangegeven passeerplek en dat lukt niet altijd even goed. Ook zit de schrik er nogal eens in als je om de bocht ineens bijna frontaal de tegenligger recht in z'n ogen kijkt. De Schotten (en de Engelsen ook) zijn echter allemaal 'heer in het verkeer' en ze laten je als buitenlander in 'n lange brede camper heel graag voorgaan. Ook bedanken ze steevast met opgestoken hand als je hén voor laat gaan.

- De supermarkten zijn niet echt duurder dan in Holland, mede doordat het Engelse Pond flink in waarde is gedaald (1 Pond = € 1,10). Diesel, benzine, entrees, campings, horeca, en andere zaken zijn meestal behoorlijk duur. We werden overal heel voorkomend en servicegevoelig behandeld.

- Schotland was voor ons geen campervriendelijk land. Er zijn geen legale camperplaatsen om vrij te kunnen overnachten, op veel parkeerplaatsen troffen we het gele bordje 'No overnight parking' aan, water bijvullen en lozen kan ook nergens (al is het ons wel gelukt) en sanistations om het toilet te legen zijn er ook niet onderweg. Ze houden dus niet zo van vrije vogels in campers.

- De campings die we onderweg zagen (vaak vol) oogden prachtig met gladgeschoren gazons en goed onderhouden gebouwen. Hier meer caravans dan campers. Groot-Brittannië doet ook nauwelijks mee met goedkope voor- en naseizoenplaatsen als Camping Cheque en ACSI.

- Karakteristiek voor Schotland vonden we vooral de witte huisjes met grijsblauwe leien daken en enkele dakkapellen, en vaak 'n serre of erker aangebouwd. Ze lijken kriskras in het land gedropt te zijn, zien er meestal prima witgekalkt uit en de tuinen zijn juweeltjes. Aan alles in Schotland is te merken dat men er behoorlijk welvarend is, en armoede hebben we niet gezien.

- In de vele malse groene weilanden zagen we natuurlijk de machtige Schotse Hooglanders met hun woeste uiterlijk en enorme horens. Verder vonden we de pikzwarte koeien en de schapen met zwarte kop en zwarte poten (en vooral hun lammetjes) heel leuk om te zien. En verder: schapen, schapen. Heel veel schapen....

- Schotland heeft 'n overweldigend mooi landschap, vonden wij. De prachtige onaangetaste natuur, de vele lochs (diepe meren), rivieren en beekjes doorkruisen berg en dal, de prachtige wolken formaties, de lieflijk groene bergen en enorme dalen met huisjes erin, de rust en de ruimte, het vriendelijke volk, de panorama's, de bergtoppen met sneeuw, het deed ons ook vaak terugdenken aan Nieuw-Zeeland.

- Dé grote spelbreker was natuurlijk het weer. We wisten dat het geen subtropisch oord was maar stiekem hadden we toch gehoopt op wat zonnige dagen in korte broek met zonnebrillen op in de luie stoelen voor de camper. Maar dat was 'n utopie en met gemiddeld 12 graden overdag, de vele plensbuien, de straffe koude wind, de enorme zware wolken, maar ook de zonnige momenten tussendoor, moesten we veel rijden om maar warm te blijven, maar konden zo dus ook veel van het land zien. Ondanks dat toch slechte weer voor Mei zagen we nogal wat fietskampeerders, rugzaktrekkers, wandelaars en wielrenners. Ze trokken zich er niets van aan.

- Links rijden: het wende snel maar tóch moet je er op geconcentreerd blijven anders is een frontale aanrijding het gevolg. In het begin was het invoegen en rotondes rijden nog het lastigs maar naderhand weet je niet beter. Inhalen: pas na het jawoord van Aafke kon ik er aan beginnen.

- Hotels, restaurants, cafés, bed&breakfast's: ze oogden bijna allemaal gezellig, karakteristiek, mooi gelegen, prachtige tuin of terras (als de zon zou schijnen), en vaak goed bezet gezien de auto's, bussen, en bordjes: 'no vacancy' of 'full'. Bed & Breakfast is hier uitgevonden en het wemelt er van. We hebben er niet in 'n restaurant gegeten dus daarover weten we niets.

- Langs de wegen zagen we veel bloeiende rododendrons, brem, frisgroene bomen, maar vooral gele gaspeldoorns. Opvallend waren de bushaltes die met de dichte kant naar de weg staan om uitlaatgassen te weren als je er in moet staan: niet zo gek. We zagen maar heel weinig Politie en voelden ons overal veilig, ook tijdens het slapen onderweg zonder mede camperaars er bij.

- Toeristen uit het vasteland van Europa zagen we weinig, zelfs maar een enkele Duitsers. Ook geen allochtonen, alleen wat Afrikanen in de grote stad. Het toppunt van integratie vonden we echter 'n neger in 'n geruite kilt. We zagen maar enkele Schotten in kilt, met colbertje erop, en lange kousen tot aan de knokige behaarde knieën. In Edinburgh ook doedelzakspelers, maar dat moet je niet te lang horen. De kleine Schotjes met witte smoeltjes en rood haar vonden we ook wel grappig.

- Aafke wilde maar steeds dat ik ook zo'n rood geruite kilt zou kopen om thuis de blits te maken, maar ik deed het niet om jaloerse blikken in Holland te vermijden.

- Voordat iedereen thuis gaat vragen of ik het Monster van Loch Ness heb gezien, zeg ik: Ja, ik dacht dat ik hem zag, maakte snel 'n foto, maar heb die per ongeluk gewist..........

EINDE VAN DE REIS DOOR ONVERGETELIJK SCHOTLAND.

Maandag 25mei 2009. Cairnryan - Castlerock (Noord-Ierland).

Voor we om half acht de boot op mochten, ging men eerst met een spiegel onder de camper door en ging men binnenin de camper kijken, tot in de wc toe. Ik moest weer terug naar het kantoor om opnieuw in te checken terwijl ik dat gisterenavond al gedaan had.

Na een rustige overtocht van 2 uur op een mooie boot in een ruimte met lekkere stoelen in Noord-Ierland aangekomen nabij Belfast. We waren dus al om 10 uur in Noord-Ierland. Nog geen kilometer van de haven was direct een winkelcentrum met o.a. een Lidl. Dus gelijk onze voorraad weer op peil gebracht. We kunnen er nu weer een week tegen.

Daarna aan de prachtige noordelijke kustroute begonnen en onderweg bij een haven in de camper gelunched met Iers bruin brood en mooi uitzicht. Even van de kustweg een kleine omweg door het binnenland met mooie vergezichten. Door 'n omleiding kwamen we op veel te smalle weggetjes terecht en schietgebedjes gedaan om geen tegenliggers tegen te komen want hier geen passeerplaatsen zoals in Schotland. De huizen zijn hier mooi en heel anders dan in Schotland. Velen hebben ook diepe voortuinen. Later maken we nog een omweg door het binnenland en komen in een Forest Park , waar we eindelijk 11 emmers water kunnen tappen, vuil water lozen en de wc legen. Dat is een van de grootste problemen hier onderweg. Op het continent vind je overal plaatsen waar dat kan. We keken er al 2 dagen naar uit. Een verdere aanbevolen route mochten we niet rijden omdat we helaas te breed en te zwaar waren. Langs de kust begint het nu te stortregenen en ook de wolken hangen vaak te laag. Dat is erg jammer want hierdoor missen we veel van de mooie route. In Coleraine vlakbij ‘n McDonald geparkeerd en in de camper met WiFi o.a. de leuke reacties op de site gelezen en wat emails beantwoord en in de camper eten gemaakt. Daarna nog even verder langs de kustweg, en langs het strand van Castlerock geparkeerd om te overnachten.

Dinsdag 26 mei 2009. Castlerock - Armagh.

Weer om half acht vertrokken om Londonderry (de stad waar men het meest de tegenstellingen had tussen Katholieken en Protestanten) te bezoeken. We vinden vrij snel een parkeerplaats langs de rivier,niet ver van ‘t centrum. Parkeergeld voor 2,5 uur: 80 eurocent (en onze camper gebruikt ook nog eens 2 plaatsen!). We gaan op weg met regenkleding aan en bezoeken eerst het Guild huis(o.a. ook gemeentehuis ) met erg mooie glas-in-lood ramen. Daarna gaan we een wandeling over de 6 meter brede stadsmuur maken. Verschillende grote kanonnen nog en ook hoogteverschil. Ook zien we politieke tekeningen over 40 jaar strijd en doden, en een hele grote begraafplaats. De onlusten uit de zestiger jaren zijn in deze stad uitgegroeid tot 'n burgeroorlog. Na de lunch gaan we via een toeristische route richting Belfast( de hoofdstad van Noord- Ierland). Onderweg maken we nog een stop bij een zeer interessant Iers museum over de emigratie van zo'n 10 miljoen Ieren naar U.S.A. in de 18^e en 19^e eeuw, en een historisch openluchtmuseum. Harrie gaat er ruim 5 kwartier naar toe en vind het erg mooi. Ik blijf in de camper, want ik heb last van mijn gewrichten en het lopen is wat teveel na onze wandeling van vanochtend. Daarna rijden we nog een paar uur verder met geregeld weer een plensbui. Als we in Armagh aangekomen worden we alweer op een stortbui getrakteerd. Na heel veel heen en weer gerij door het heuvelachtige stadje vinden we uiteindelijk een schuine overnachtingsplek bij een verzorgingshuis.

Woensdag 27mei 2009. Armagh - Annagassen(in de Republiek Ierland).

Toch goed geslapen ondanks schuine plek. Om 8 uur rijden we weer weg in de motregen en zware bewolking. We rijden niet de hoofdweg naar Belfast maar wat kleinere wegen, die toch ook druk blijken te zijn. In het hectische Belfast met moeite een parkeerplaats gevonden niet ver van het centrum. We hebben een wandeling uit de Lonely Planet gelopen, die ons langs de City Hall voerde en door voetgangersgebied , politieke tekeningen, hekwerk van de scheiding tussen de 2 partijen. We vonden het geen mooie stad. Daarna weer op weg langs een meer en verder langs de kust richting de grens met de Republiek Ierland. Deze laatste rit is door een prachtig landschap, hoewel de wegen vreselijk zijn. Vele gaten, kattenogen, hoge hagen en zeer smal. We rijden zonder dat we iets van een grens zien Ierland binnen. Hier heeft men weer Euro's en kilometers en spreek men Iers en Engels. De Engelse, Schotse en Ierse Ponden, daar zijn we nu van af. In Annagassen aan de Ierse Zee vinden we bij een vissershaventje bij het dorp een prachtige plek om te overnachten, met uitzicht op zee,heuvels, huisjes, wolken en kleine oude vissersbootjes. Na het eten komt een woest uitziende maar vriendelijke Ierse visser ons een pakje zalm brengen en praat wel 20 minuten honderduit over Ierland en zijn familie (o.a. 'n broer in Den Helder). Heel interessant allemaal.

NOORD-IERLAND, een korte impressie door Harrie.

Nu we in 3 dagen en 640 kilometer door het Britse Noord-Ierland (ook wel Ulster genoemd) zijn gereden hebben we ons oordeel al weer klaar over dit kleine gedeelte van het eiland en hieronder wat korte opmerkingen over wat ons zoal opviel.

- Het landschap is niet zo imposant als in Schotland, het is meer lieflijk en groen, met mooie huizen en tuinen die heel goed onderhouden worden. We zagen overigens opmerkelijk veel huizen te koop en te huur staan. Bergen zagen we niet. Schapen veel minder.

- De Noord-Ieren bleken wat minder vriendelijk dan de Schotten en ook niet zo voorkomend.

- Wonderlijk dat we nergens buitenlanders zagen of hoorden, niet in de steden en dorpen, niet onderweg of bij attracties. Geen auto's, caravans of campers met buitenlands kenteken. Misschien komt het door de tientallen jaren politieke en religieuze strijd, de bommen van de IRA, de scheiding der geloven, en de nog pas korte wapenstilstand. We vonden het wel vreemd de enigen te zijn.

- De wegen waren hier slechter dan in Schotland, meer zwerfvuil en ook graffiti. Langs de toch al smalle wegen staan manshoge dichte hagen waardoor ik bij tegenliggers op moest passen de zijkanten niet door de harde takken te beschadigen. Maar we zijn er weer goed uitgekomen. Ook op de kleine gele en witte weggetjes was het relatief druk, net als in Schotland.

- De verkeersborden in heel Ierland zijn wat anders dan gewoonlijk: een rode cirkel om 'n bord betekent juist géén verbod maar als er 'n dwarsstreep doorstaat wél.

- Bij scholen staan altijd klaar-overs en er staan volop waarschuwingen. De jongens en meisjes zijn in uniform, beiden met stropdas. Erg elegant vonden we die uniformen niet, soms zelfs lelijk.

- Waarom ze in Noord-Ierland hun eigen geld hebben, net zoals de Schotten, is ons niet duidelijk want dezelfde koers als het Britse Pond. Probleem is dat de Noord-Ierse en Schotse Ponden niet in Engeland en daarbuiten worden geaccepteerd dus die moet je kwijt zien te raken.

- We konden moeilijk 'n parkeerplaats voor de nacht vinden want het bleek dat bijna alle parkeerplaatsen 's-nachts met hekken afgesloten worden. Nooit eerder zo gezien.

-Ook in Noord-Ierland volgden de storingen en depressies elkaar razendsnel op en 12 tot 14 graden was het hoogst bereikbare, en dan nog met 'n straffe wind erbij. We probeerden er zelf niet gedeprimeerd van te raken maar we waren het af en toe wel eens zat, vooral als we op de Wereldomroep hoorden hoe warm en zonnig het in bijna heel Europa was. Bij dit soort weersomstandigheden is 'n camper trouwens wel idealer dan 'n caravan of auto.

EINDE NOORD-IERLAND