Weer thuis!!

Laatste verslag camperreis Groot-Brittannië/Ierland/ Frankrijk.

FRANKRIJK:

Maandagochtend 8-06-09 in de stromende regen van de boot in Roscoff, in de punt van Bretagne. We werden in Frankrijk niet bepaald warm ontvangen: het is er 12 graden in de stromende regen. Daar op de camperplaats bij de haven gekeken wat we verder zouden gaan doen. De weersvoorspelling is bijzonder slecht. We gaan wat rijden en stoppen in een aardig stadje, waar we op een groot plein kunnen parkeren en gaan in een restaurant aan de overkant een lekkere 3-gangen lunch gebruiken. Daarna bij een wasserette onze was verzorgd en 1,5 uur later weer schoon en droog verder richting Brest. Onderweg bij McDonald's het verslag van Engeland op de site gezet en naar de grote camperplaats bij de jachthaven waar we met zo'n 20 campers stonden, ondanks de regen. We overnachtten daar. De volgende ochtend zien we de zon en gaan een tocht rijden. We drinken nog koffie in de zon onderweg. Leuke dorpjes, mooie huizen en slanke kerktorens. In St-Pol-de-Léon staan we ineens op een mooie camperplaats aan zee. Na de lunch nog wat rondgereden en weer terug naar de camperplaats i.v.m. opnieuw hevige regenbuien. Mooi zicht op de baai. Nog een wandeling gaan maken maar weer moeten schuilen voor een harde plensbui onder 'n afdak met 5 franse wijndrinkende vissers. 's Avonds mooi zicht op de baai met de kleine bootjes door de zon die tussen de buien door erop schijnt. De volgende ochtend een prachtige zonsopkomst maar een half uur later komt de regen alweer met bakken uit de lucht. Toch besloten om een tocht te gaan maken. Af en toe een mooi vergezicht langs de kust en verder regen en stille wegen en dorpjes.'s Middags richting Locronan wat een mooi oud stadje blijkt te zijn. Op de camperplaats een plekje gezocht en gaan lopen in het stadje. Een heel bijzondere kerk met een aparte groene preekstoel en mooie ramen . Hele oude huizen, alleen veelal bedorven door moderne uitgangborden. Tegen 19 uur gaan we naar een restaurant . De maaltijd valt tegen, de vissoep is heerlijk maar de rest is niet goed. De volgende morgen start met zon en om 7.40 uur rijden we weg. We gaan naar Concarneau , eerst naar de camperplaats: groot en met 20 campers. We parkeren er en wandelen naar het centrum en kijken daar wat rond. Doordat het mooi weer is besluiten we naar een camping in de buurt te gaan. Hij ligt wat hoger met zicht op zee en we vinden een mooie plaats met gras en zon. Daar genieten we de rest van de dag van de zon en het heerlijke weer. De volgende morgen is het bewolkt en regent het, en we hebben er de balen van en besluiten haastje-repje te vertrekken uit Bretagne want op de Wereldomroep horen we dat de rest van Frankrijk in de zon baadt. We hebben het onderhand wel gehad. De snelweg richting Rennes en dan richting Dreux. Onderweg een smsje van Maurice en Sannie dat ze op een mooie camping én in de zon staan! Wij besluiten die kant ook op te gaan en Sms'en terug dat we morgen denken aan te komen. Wij overnachten op 'n parking in Cernay-la-Ville waar we in 1996 en 1998 kampeerden bij een Hollandse boer. We worden tot 2 uur 's nachts door jongelui min of meer wakker gehouden. De volgende ochtend om 7.40 uur vertrekken we naar Joinville in de buurt van Troyes, oostelijk van Parijs. We rijden eerst de vele wegen om Parijs en gaan dan over kleine wegen door leuke dorpjes verder. Om 14 uur komen we aan op de prachtige parkachtige camping, waar Maurice een mooie uit 'n krant geknipte 'Welkom H en A' voor ons heeft opgehangen en een veldboeket geplukt. Het is heerlijk zonnig warm weer. We hebben heel wat bij te praten na 4 weken. We eten met elkaar en hebben plaatsen naast elkaar. Harrie en ik maken nog een wandeling over het grote mooie terrein met veel vogelgezang de hele dag door! Dit is nu eindelijk heerlijk vakantie. De zondag begint met blauwe lucht en zon en Harrie en ik zitten al voor 7.30 uur buiten in de zon te genieten. In de loop van de middag komen er af en toe wat regendruppels maar de temperatuur blijft goed en de luifel doet nu dienst als parapluie i.p.v. zonbeschutting. We kunnen ook buiten eten en later nog thee drinken. Maandagochtend zien we nog wat blauwe lucht maar al snel is alles grijs en begint het onweersgerommel al vóór 8 uur en komt er weer regen. De hele dag vallen er enorme plensbuien en de paden en plaatsen zijn allemaal vol plassen. Maurice en Sannie eten gezellig bij ons in de camper mee en na 't eten gaan Harrie, Maurice en Sannie nog een wandeling maken. De dinsdag begint met gebroken bewolking met geregeld een straal zon en om 8 uur zitten Harrie en ik weer buiten. De lucht trekt steeds verder open en het wordt een heerlijke dag met zelfs een strakke blauwe lucht aan 't eind van de middag. We zijn gisteren in het slechte weer niet voor niets blijven staan en genieten volop van deze mooie dag. We hebben hier 3 volle dagen bijgetankt na de grote reis door Groot-Brittannië en Ierland. Daar waren we ook zeker aan toe. Woensdag 17 juni vertrekken we naar huis wat nog een 600 km is. We vertrekken om 7.15 uur via kleine wegen richting Nancy. 15 km voor Nancy gaan we de snelweg op en zullen er pas in Bunnik weer afkomen. Het is vandaag, zoals te verwachten was, de hele dag prachtig weer. Tegen 16 uur komen we na 8.000 km (op 2 km na) weer veilig thuis.

FRANKRIJK, SAMENVATTING DOOR HARRIE

Hier geen ellenlang verhaal over Frankrijk want wie kent het land nu niet? In vergelijking met onze ritten door Groot-Brittannië en Ierland moet ons echter het volgende van 't hart:

- Wat is La France toch 'n enorm campervriendelijk land! Overal kunnen we vrij water tappen en lozen, borden verwijzen je er naar, wc legen is ook overal mogelijk, parkeren is geen enkel probleem, evenmin als gratis camperplaatsen zoeken voor 'vrije jongens' zoals Aafke en ik. Het land zit vol mogelijkheden en vrijheid/blijheid is hier nog volop aanwezig. Hulde!

- Ons viel toch ook weer op hoe prachtig iedere rotonde hier is uitgevoerd, en dat zijn er heel wat. Er wordt veel geïnvesteerd om 't land zo mooi mogelijk te maken en te houden, je ziet de Ville Fleurie competitie en overal is alles gemaaid en netjes bijgehouden. Een voorbeeld voor Holland.

- Ook de wegen zijn hier veel breder en mooier dan in GB en Ierland, en vooral de secundaire wegen en landweggetjes zijn lang zo druk niet, en ideaal om ook tijdens 't rijden van de mooie landschappen te genieten, ook al omdat die hoge hagen ontbreken.

- Het is hier ook goedkoper in de winkels en restaurants, de taal is o.i. de meest welluidende die er is, de cultuur is iets waar ze met recht trots op zijn, de architectuur is bijzonder fraai, de kastelen zijn de mooisten ter wereld, en de eeuwenoude dorpen zien er uit alsof er al die tijd niets aan gerenoveerd of veranderd is.

- Ondanks al onze reizen in vele tientallen landen over de hele wereld blijft Frankrijk tóch ons tweede vaderland, 'n land waar alles is zoals het overal zou moeten zijn (denken wij).

- De 32-daagse reis met 7.998 kilometer op de teller door Engeland, Schotland, Noord-Ierland, Ierland, Wales, Engeland, Frankrijk is ten einde en zal in onze herinnering blijven als 'n prachtige rondrit met teveel rijdagen vanwege het bar slechte weer, maar we hadden het niet willen missen.

- We zijn onderweg al weer begonnen aan het voorbereiden van de volgende twee reizen dit jaar: naar de Noordkaap en naar Turkije, als de komende medische onderzoeken dat tenminste toestaan. Als alles doorgaat hebben we dan dit jaar met de camper alle uithoeken van Europa bezocht: van het westelijkste in Ierland/Schotland, het zuidelijkste in Sicilië, het oostelijkste in Turkije en het noordelijkste aan de Noordkaap in Noorwegen. Volgend jaar zien we dan wel weer.........!

BEDANKT VOOR HET LEZEN VAN DE SITE EN VOOR DE VELE LEUKE REACTIES!

Wales en Engeland vierde verslag

Vierde verslag: Wales en Engeland.

Donderdag 4 juni 2009. Liverpool.

Na onze vlotte acht-urige overtocht van Dublin naar Liverpool gisteren (met om 16 uur tot onze verbazing nog 'n warme maaltijd inclusief), hebben we langs de brede Mercey rivier gereden en daar eerst bij ‘n McDonalds het verslag van Ierland op de site gezet. Daarna weer een mooie en praktische plaats bij een jachthaven gevonden om te overnachten, en met uitzicht op de Mercey. Vandaag de eerste dag van deze reis dat we niet gereden hebben. Vanochtend om 8.30 uur naar het Albert Dock waar we na een kwartier lopen al waren en daar het Beatles Story Museum in: het drukste van Liverpool. Het bleek een heel interessant en boeiend museum met vele oude herinneringen en het ontstaan van hun verschillende albums. Ook de familieverhalen werden goed weergegeven. Men had ook o.a. de Cavern Club (waar 't allemaal begon) perfect nagebouwd. We hebben het met heel veel belangstelling gezien en het hele ontstaan van de Mercey Beat kunnen volgen. Daarna hebben we een vroege lunch, want we hebben geboekt voor de Magical Mystery Tour van 12 uur en deze zal 2 uur duren. De toer brengt ons langs de geboorte- en woonhuizen van alle 4 Beatles, hun scholen , Penny Lane, Strawberry Field, Sgt.Pepper, en als laatste in de stad bij de Cavern club, waar we in de kelder nog de sfeer van toen konden proeven. Hiermee is de toer ten einde, die ons ook nog bijzondere gebouwen en veel mooie en ook arme wijken liet zien. We drinken we even wat op een terras in de zon en gaan weer naar Albert Dock om het Slavernij Museum en het Maritiem museum nog te bezoeken. Ook hier weer vele interessante informatie, ook over de grote scheepsrampen zoals o.a. de Titanic. Om 16 uur gaan we terug naar de camper na een fijne en zonnige frisse dag in Liverpool.

Vrijdag 5 juni 2009. Liverpool - Carno, bij Newtown, in Wales.

Vandaag om 7.40 uur vertrokken van onze plek aan de jachthaven, waar we 2 nachten hebben gestaan. De TomTom heeft ons over de nog rustige wegen de stad uitgeloodst. We kwamen door straten met vele dichtgetimmerde en -gemetselde huizen. Het was buiten de stad snelweg op en af. Onze eerste plaats, waar we over de stadsmuur wilden lopen, was Chester. Helaas waren er geen parkeerplaatsen geschikt voor een camper. De volgende stad was met een groot kasteel met een muur waar men over kon lopen, ook veel klimmen. Dure parkeerplaats en entree en vele scholieren, geen zin in. Nog een plaats langs de kust en toen maar besloten de bergen in te gaan. Dat bleek een hele goede beslissing: stukken die niet onderdeden voor Schotland en vele verschillende coulissen landschappen. Waar geparkeerd kon worden, altijd veel auto's van wandelaars die tegen de vrij steile bergen opklauterden. Mooie route en uiteindelijk een overnachtingsplek bij sportvelden in een klein plaatsje gevonden, waar we nog bijna een uur van de zon hebben genoten.

Zaterdag 6 juni 2009. Carno (Wales) - Street (Engeland).

De slechtste dag qua weer tot nu toe. Om 7.40 uur vertrokken. Het is koud, zwaarbewolkt en er zijn laaghangende wolken. We rijden een prachtige route door Wales en besluiten naar de Cotswolds streek in Engeland te gaan. Dus de route iets aangepast. Het begint ook hevig te regenen met grote plassen op de weg tot gevolg. In de Cotswolds hebben we een viertal dorpjes gekozen waar we willen kijken maar Stratford met o.a. ‘t geboortehuis van Shakespeare slaan we over vanwege de voorspelde weekenddrukte. Het blijken 4 bijzondere dorpjes te zijn, gebouwd van een gele zandsteen, wat een speciale sfeer geeft. Ook zien we prachtige rietgedekte ansichtkaartachtige villa's met fraaie tuinen. Maar nergens parkeerplaatsen te vinden en de regen komt met bakken uit de lucht. We rijden door de 4 plaatsjes en houden het, helaas, voor gezien. We gaan naar het beroemde eeuwenoude stadje Bath, maar Bath's zusterstad Alkmaar vinden we toch heel wat mooier. Verder richting Bristol, waar we ergens onderweg bij een uitgang toevallig een kleine McDonalds zien en er even onze mail checken. Verder naar een volgend stadje waar men ook heel camperonvriendelijk blijkt. Onderweg vragen we of daar een McDonalds is en die blijkt in een plaats 10 km verderop te zijn. Daar, in de camper bij de McDonalds, in de stromende regen naar de mogelijkheden van de verschillende ferries gekeken en ter plaatse direct geboekt bij Brittany Ferries. De afvaart is zondagavond om 23 uur naar Roscoff in Bretagne. Na 3 weken hebben we het wel gehad op de Britse eilanden en Ierland. We vinden in het donker en in de plensbuien een overnachtingsplek vlakbij het plaatsje Street voor de laatste nacht in GB.

Zondag 7 juni 2009. Street - Plymouth.

Na een slechte nacht met heel veel regen (we konden niet slapen vanwege het onophoudelijk gekletter op het camperdak), om 7.40 uur weer vertrokken. Het is inmiddels droog en af en toe laat de zon zich zelfs wat zien. We willen nog een flinke rondrit maken door Exmoor, Cornwall en Devon dus de linkeronderpunt van Engeland. Na 50 km komen we bij de kust en genieten van prachtige panorama's om ons heen. De weg wordt smaller en we hebben 2 kronkelige smalle hellingen tot 25% (de steilsten tot nu toe) en passeren leuke pittoreske dorpjes. We komen op een grote hoogvlakte, waar we weer in de wolken zitten. Er lopen paarden, koeien en schapen en we passeren geregeld een veerooster. Dan dalen we weer met hellingen van 17% en stijgen weer met 20%, het is een afwisselende spannende tocht. Het weer wordt weer beter en we genieten van de prachtige vergezichten en enorme wolkenformaties om ons heen. Zo gaan we tot Land's End en zien hier het laatste puntje van het Britse eiland en de rotsen . Daarna keren we via een klein weggetje, met hachelijke passages om andere campers, terug naar de zuidelijke weg richting Plymouth om daar na 471 km rijden de ferry op te kunnen gaan. Ook hier brengt de TomTom ons weer door de stad naar de haven. Om 23 uur vertrekt de splinternieuwe luxe boot naar Frankrijk en hebben we een mooie hut, zelfs met koffie en thee. We hebben prachtige natuur gezien en er erg van genoten, maar ik denk dat we er niet snel terug zullen keren. Wij hebben het hier weer voor jaren gezien!!!

WALES EN ENGELAND, een korte impressie door Harrie

- Wales vonden we een mooi gedeelte van Groot-Brittannië met ‘n groene lappendeken en coulissen landschappen, heuvels en bergen, nationale parken, meren, puur natuur. We hebben er 344 kilometer rondgereden in 2 dagen, maar we hebben er goede indrukken aan over gehouden. Alleen de dorpjes en stadjes waren wat grauw door de zware grijze steensoort, dus niet zo kleurrijk als in Ierland. Alles is hier tweetalig en het Welsh leek ons geen gemakkelijke taal met vaak onuitsprekelijke plaatsnamen van dorpen: Cwm is erg kort, maar Tuar Mhic Éadaigh weer wat langer. In Wales hebben we geen enkele buitenlandse auto, caravan of camper gezien.

- In Engeland (dus niet geheel GB)hebben we 1.211 km. in 3 dagen gereden. Het is er schoon, netjes, geen zwerfvuil of graffiti, goed onderhouden en georganiseerd, en ook in de delen die we bereisden zagen we maar heel weinig buitenlanders en enkele Hollanders. Gelijk hebben ze want het weer was om te huilen, zo erg. Statistisch gezien heeft Engeland 1 op de 3 dagen regen, maar het was ook nog veel te koud en guur. Heel jammer want het landschap is bijna overal prachtig .Vooral de kronkelige smalle weggetjes met hellingen tot 25%, hoe lastig ook met tegenliggers, waren bijzonder fraai. Wél opletten want door die (te) hoge heggen kan om iedere bocht weer 'n voertuig recht tegenover je staan en we hebben nogal wat hachelijke situaties meegemaakt. De camper is tenslotte net zo breed als 'n vrachtwagen of bus. Maar de Britten zijn heel voorkomend, begrijpen dat je buitenlander bent.

- In geen enkel land ter wereld hebben we zoveel snelheidscamera's zien staan als hier. We zijn er honderden gepasseerd, hopelijk zonder geflitst te zijn want de boetes zijn extreem hoog en (bijna) niemand rijdt dan ook te hard. Voor ons wel eens lastig want als je 30, 40, 50 of 60 mijl per uur mag moet je dat steeds weer even op de snelheidsmeter als kilometers zien en zit je er wel eens naast.

- We hebben het al eerder vermeld: aan campers hebben ze in heel GB en Ierland 'n hekel want ze maken het je heel lastig ergens te parkeren of te overnachten, al is ons dat de afgelopen 20 nachten tóch nog gelukt, maar waren we bijna altijd de enigen op 'n plek. Onveilig voelden we ons nooit. Water bijvullen en wc en vuil water lozen was niet altijd eenvoudig. Bij bijna alle parkeerplaatsen langs de wegen staan geen afvalbakken maar bordjes met de tekst dat je je vuilnis mee naar huis moet nemen. We hebben dus het achtergedeelte van de camper vol vuilniszakken staan....

- Kastelen zagen we veel en veel minder dan verwacht en 'n compleet in elkaar gestorte ruïne of eenzaam torentje noemen ze hier ook nog castle, dus dat viel wel eens tegen. De kastelen in Frankrijk en Duitsland zijn beduidend indrukwekkender dan de meesten hier.

- De campings, hotels, pubs, café's en restaurants zagen er meestal heel gezellig en mooi uit. Van buiten, want we hebben geen enkele camping of horeca bezocht. Er stonden altijd veel auto's bij de hotels en restaurants dus kennelijk is het er goed toeven en lekker warm binnen.

- We hebben Engeland na 26 jaren (toen met de caravan) nu pas weer bezocht. We denken dat het weer jaren duurt voor we er wéér heen gaan. We hebben rond de 6.000 km. in 3 weken door GB en Ierland gereden en menen al veel gezien te hebben voorlopig.

- De camper heeft zich prima gehouden, heeft de problemen glansrijk doorstaan en is in zijn nog jonge leven behoorlijk op de proef gesteld maar hield zich geweldig. Of die kwalificaties ook gelden voor z'n bestuurder moeten jullie maar aan Aafke vragen (liefst als ik er niet bij ben).

Reisverslag Ierland

Derde Verslag: Ierland.

Donderdag 28 mei 2009. Annagassen - Avoca (bij Arklow).

Water weer aan kunnen vullen bij het haventje en om 7.45 uur vertrokken. De TomTom kent in Ierland (de Republiek dus) alleen de hoofdwegen en niet de kleine weggetjes, die wij zoveel mogelijk rijden, dus rijden we op de atlas. Via de smalle weggetjes, en langs de rivier de Boyne, via de hoofdweg naar Dublin. Dwars door de hoofdstad Dublin maar weinig fraais gezien, we willen aan het eind van onze rondreis Dublin nog gaan bezoeken. Bij een lelijk, maar bekend manoir, op de parkeerplaats de lunch gebruikt en besluiten er niet in te gaan. Dan via de Wicklow Mountains , waar het weer inmiddels is omgeslagen en we voor 't eerst een uur heerlijk van de zon en de betere temperatuur genieten. Dan verder over de hoogvlakte net een maanlandschap met af en toe mooie vergezichten en zwoegende fietsers tegen de stevige hellingen. Nog even in een plaatsje rondgelopen en even verderop in een minidorpje met 570 inwoners op de parkeerplaats tegenover de kerk naast een stukje gras geparkeerd. Hier heel veel zangvogels, en wij zitten voor het eerst deze reis van 16.30 tot zelfs 20.00 uur buiten en eten ook buiten, een ongekende luxe voor ons.

Vrijdag 29 mei 2009. Avoca - Ballydehop.

Nog steeds veel vogels, maar helaas weer bewolkt. We vertrekken om 7.35 uur. Eerst richting Arklow en dan een stuk snelweg, gaan een binnenweg op maar deze blijkt helemaal afgesloten en geen omleidingborden, dus achteruit terug. Een vriendelijke wegwerker probeert ons de te volgen route duidelijk te maken. Hele smalle wegen en veel hoge heggen, die ons het uitzicht benemen hoewel we toch hoger zitten in onze cabine. Dwars door Waterford en plotseling een McDonald langs de weg. Wij krijgen daar een half uur gratis internet en kunnen de reissite bijwerken en emails binnenhalen. Daarin o.a.: twee goede vrienden overleden, beiden aan kanker . De een 55 jaar en de ander 72 jaar en zijn vrouw was vorig jaar augustus binnen 4 maanden overleden ook aan kanker. Het komt voor ons niet onverwacht maar het beroerd ons toch wel heel erg en we hebben dit jaar nu al 5 sterfgevallen . We gaan verder naar Ierland's 2^e stad Cork en langs de zuidkust op zoek naar een overnachtingsplek. Na wat rondrijden vinden we die aan een afgelegen baai bij een oude spoorbrug met 12 bogen, en weer veel wind en een zonnetje, maar helaas te fris om buiten te zitten. We staan hier prachtig in de natuur. De plaats Ballydehop is de bijna zuidelijkste van Ierland.

Zaterdag 30mei 2009.Ballydehop - Caherdaniel.

We gaan naar de westelijke uitlopers van Ierland langs de 'fjorden'. Het zijn over het algemeen kleine, slechte, hobbelige weggetjes. De eerste fjord is naar Goleen, de tweede is Sheep's Head , de derde de Ring of Beara met vele prachtig bloeiende rhododendrons en azalea's. De vierde is de beroemde Ring of Kerry, ook deze valt tegen: heel smal, vele hoge hagen, hobbelig en veel bussen. Om 15.45uur stoppen we en vinden een plaats iets van de weg om te overnachten. We kunnen nog tot 19.30 uur in de zon zitten. Dit was een overwegend zonnige dag.

Zondag 31mei 2009. Caherdaniel - Liscannor.

Tot onze verbazing worden we vandaag wakker met de zon op de camper!! Om 7.35 uur vertrekken we om de Ring of Kerry te vervolgen. Die biedt nu vanaf het begin een heel mooi uitzicht op de kust en het landschap, dit in tegenstelling tot gisteren. Deze rit doet ons volop genieten. Tegen half tien komen de toeristenbussen(waaronder ‘n OAD en ‘n Maaskant Reizen) weer tevoorschijn We waren toen ook aan het eind van de Ring. We vervolgen via grotere wegen richting Limmerick en doen onderweg nog boodschappen bij een Lidl. Daarna gaan we naar de Burren om de kliffenkust te volgen, maar vanwege het mooie weer en zondag komen we de laatste 40 km in een rijdende file. In het kleine plaatsje Liscannor aan de kust vinden we een parkeerplaats, waar we van de zon gaan genieten. Later gaan we met de camper naar de haven om daarlangs te overnachten. We staan hier met 2 Ierse campers. We genieten van de bootjes die aankomen en vertrekken en het zicht op de baai. In dit plaatsje is John Holland geboren , die de onderzeeboot uitgevonden heeft. Er staat hier een grappig monument voor hem. We zitten zelfs tot 20.15 uur buiten!!

Maandag 1 juni 2009. Liscannor - Westport.

Hele dag zon en boven de 20 graden, dat is wennen! Langs de Cliffs: we zijn er maar niet naar toe gelopen. Ten eerste dure parkeerplaats en toegang en ten tweede vele trappen beklimmen, wat voor mij ook niet goed is. Prachtige route langs de kust The Burren, afwisselende panorama's, grote rotsen, mooie huizen, vee en de zee. Na Galway richting Clifden: kale bergen, leuke meertjes en een vreselijke hobbelweg. Ook richting Westport smal, vele gaten en slecht wegdek. Ook steeds veel auto's, terwijl er maar ruim 4 miljoen mensen wonen. Die schijnen allemaal voortdurend op de weg te zijn. In sfeervol Waterport, in de omgeving van de haven naast een park met veel dagjesmensen, geparkeerd. Hier konden we met onze stoelen aan de waterkant op het gras in de zon zitten. Na het eten op zoek naar een draadloos internet, en gevonden. Op 'n bankje in het park konden we met ons laptopje onze overtocht Dublin-Liverpool bij P&O boeken en bevestigd krijgen. Woensdag om 10 uur kunnen we mee. Daarna nog met 4 Nederlanders gepraat die toevallig in een hotel vlakbij overnachtten en na het eten nog een ommetje maakten.

Dinsdag 2 juni 2009. Westport - Dublin.

Vandaag weer de hele dag zon!! We vertrekken richting Dublin. De route gaat sneller dan verwacht en rond 12 uur zijn we al in Dublin. Op zoek naar parkeerruimte voor de camper. Bij de P&O terminal gevraagd of we daar vast konden staan, maar geen denken aan. We rijden naar de overkant van het water en vinden een parkeerplaats, waar we met onze stoeltjes lekker buiten kunnen zitten. Achter ons ligt het prachtige Hollandse zeiljacht De Eendracht. Na 3 uur daar te hebben gezeten, besluiten we nogmaals naar P&O te gaan om de tijd om te laten zetten naar vanavond. Ik bel naar het boekingskantoor en er wordt verteld dat alles vol is. Later heeft men toch nog iets, maar dan moeten we ruim 150 Britse ponden extra betalen. dat vinden we te gortig. Dus de stad weer in voor een overnachtingsplek, die we na lang zoeken tijdens het drukke spitsuurverkeer vinden op een kantorenpark.

Woensdag 3 juni 2009. Door het ochtendspitsuur naar de P&O haven en daar om 9.30 met de grote ferryboot over 'n rustige zee naar Liverpool, waar we 8 uur later arriveerden, om vandaar door Wales naar Engeland te rijden.

ONZE INDRUKKEN M.B.T. DE REPUBLIEK IERLAND door Harrie

- We hebben er in totaal2.300 kilometer gereden in10 dagen. We denken alle krenten uit de pap bezocht te hebben en zijn het hele eiland rondgereden en doorkruist. We vonden het landschap niet zo spectaculair en adembenemend als in Schotland, maar meer lieflijk met groene golvende heuvels. Er grazen ook veel meer koeien en paarden en minder schapen dan in Schotland.

- Ierland, sinds 1922 onafhankelijk van Engeland, is bijna 2x zo groot als Nederland maar telt slechts 4,3 miljoen inwoners. Desondanks vonden we het heel erg druk op alle wegen, zowel de kleinste afgelegen weggetjes als op de hoofdwegen, en dat ook nog in alle uithoeken van het eiland. We begrepen niets van al die drukte overal. Er waren maar erg weinig parkeerplaatsen om even te stoppen, terwijl er ruimte zat is. We zagen er ook opvallend veel DAF vrachtwagens en verder 'n modern wagenpark.

- De wegen vonden we niet best. De Europese subsidies zijn daar kennelijk niet aan besteed. Wat zijn we 'n kuilen, gaten en dips ingedoken! En dan die meestal te smalle secundaire wegen met grote hagen erlangs. We kunnen het wegennet echt niet roemen. Hoewel we 'n TomTom met 'Europa' erin hebben bleek ie in Ierland alleen de grotere wegen en plaatsen te kennen en reden we dus maar op de kaart, wat ook niet altijd klopte.

- De trend uit de zeventiger jaren, 'n huifkartocht door Ierland,bestaat niet meer. Die horsedrawn caravans, zoals ze die hier noemen, zouden met het huidige verkeer ook 'n groot gevaar op de weg betekenen. Als je nog wilt onthaasten, ga dan niet naar Ierland.

- Ierland was 20 jaar geleden nog het zorgenkindje van West-Europa maar is er dankzij miljarden subsidies van de EU weer helemaal bovenop gekomen en heeft 'n enorme sprong voorwaarts gemaakt. Her en der staan dan ook de borden dat project zus en zo door de EU wordt gefinancierd en zelfs bij de verkiezingsleuzen voor Europa op 4 juni stond onder 'n kop: 'Let Europe work for you'.

- We zagen in Ierland opvallend veel prachtige villa's en landhuizen, vooral in West-Ierland. Het ene na het andere mooie buiten kwamen we voorbij. De meesten zijn nieuw of vrij nieuw en in prachtige pastelkleuren geschilderd. De tuinen zijn juweeltjes om te zien. Wat ons ook nog opviel: de nieuwbouwwijkjes aan de rand van steden en dorpen zijn architectonische hoogstandjes waarbij de Hollandse Vinexwijken maar schril afsteken.

- Er zijn in de wereld ongeveer 20 miljoen Ieren waarvan er slechts zo'n 6 miljoen op het hele eiland wonen. De rest is allemaal uit noodzaak geëmigreerd, vooral naar de USA. Daar leven vele beroemde nazaten van de oorspronkelijke Ieren, en beroemde namen komen voor van Davy Crockett tot John F. Kennedy. Trouwens: 16 van de 42 Amerikaanse presidenten waren van Ierse komaf.

- De Ierse taal is helemaal niet verwant aan het Engels, en ze zijn tweetalig hier. Het ziet er moeilijk uit en je verstaat er niets van. Dublin is bijvoorbeeld Baile Átha Cliath en Excuse Me is Gabh mo leithscéal, om maar 2 voorbeelden te geven.

- De Ieren zouden bekend staan als erg vriendelijk maar dat vonden we wel meevallen, integendeel juist. Ze halen 't niet bij de Schotten en Engelsen en we vonden ze vaak nogal kortaf en onbeleefd. Ze hebben 'n moeilijke en roerige geschiedenis achter de rug met vele oorlogen, uitbuiting en hongersnood. Misschien komt het wel daar door.

- Veel toeristen zagen we niet in heel Ierland. Alleen enkele Ierse en Britse campers, 1 Duitser en 2 Hollandse campers. We nemen afscheid van dit mooie eiland met de boot van Dublin naar Liverpool.

Tweede verslag: Schotland/ Ierland reis

Tweede verslag : Ierland.

Zaterdag 23mei 2009. Perth.

Na het verzenden van het verslag van de eerste week weer van onze mooie plek vertrokken en naar de stad gegaan. Hoewel de stad niet goed aangeschreven stond, vonden wij het een mooie binnenstad met uitgebreid voetgangersgebied en vele mooie winkels. Ik ben snel door de straten gegaan naar een boekwinkel om te zien of ze de nieuwe Lonely Planet van Great Britain al binnen hadden. Een vriendelijke jongeman heeft alles na gekeken (ze hadden er velen binnen) maar helaas niet van GB. Hij verwees mij nog naar een andere boekenzaak maar ook daar niet in voorraad: nog nergens in diverse bookshops gevonden. Harrie stond al die tijd in de camper in een straat te wachten, kijkend of er geen politie of parkeerwachter aankwam. Daarna zijn we weer terug naar onze mooie plek bij McDonald gegaan vanwege o.a. gratis en onbeperkt WiFi internet. 's Avonds kregen we geen internet verbinding meer op die plek. Harrie met de laptop naar binnen bij McDonald en daar zijn mails gecontroleerd, later met de camper op het terrein van McDonald nog een poosje ge-internet en de overtocht voor maandag naar Ierland geboekt.

Zondag 24 mei 2009. Perth- Edinburgh - Cairnryan.

Vandaag wat later weg dan gewoonlijk, eerst nog mail gecheckt en een paar beantwoord. Rond 9 uur vertrokken richting Edinburgh, de hoofdstad van Schotland, wat zo'n 80 km verderop ligt . De route gaat dit stuk over een tolvrije snelweg en we gaan over een hele grote brug; en ernaast ligt een bijzondere spoorbrug. Het centrum van Edinburgh is voor een groot deel opgebroken maar de TomTom brengt ons toch op de juiste plaats. Wij vinden een vrije parkeerplaats, waar we met de camper goed kunnen staan en gaan lopend de Calton Hill (100m hoog) op en hebben vandaar een mooi uitzicht over de stad en omgeving. Dan lopen we naar ‘t centrum en bezoeken daar een museum met schilderijen o.a. van Rubens. Daarna heerlijk op een bankje in het park naar de passerende mensen gekeken. Vandaag is namelijk de eerste dag zonder regen en vrij veel zon maar nog steeds wind.

Daarna met de camper op weg naar Cairnryan om morgenochtend op tijd te zijn voor de ferry van 8 uur. We besluiten om de binnenwegen te nemen en genieten weer volop van het prachtige parkachtige landschap om ons heen. Af en toe is de weg wel weer heel smal en de Schotten zijn dankbaar als wij even stoppen om hen te laten passeren. Als we stoppen om eten te koken, komt er direct een andere Nederlandse camper bij ons staan. Harrie gaat gezellig met de man staan praten terwijl de vrouwen het eten koken. Dit is de eerste keer dat we met andere camperaars praten deze reis. Zij willen ook oversteken naar Ierland maar hebben nog niet geboekt. Na het eten nemen we afscheid en gaan wij verder naar de haven, waar we om 20 uur aankomen en ik onze ticket voor morgenochtend al afhaal. We kunnen op het haventerrein overnachten. 's Avonds bestuderen we de boeken om de route door Ierland te bekijken.

SCHOTLAND: WEL EN WEE MEI 2009 door HARRIE

Voor onze trouwe lezers van deze ReisMee site die ook naar Schotland willen (en wie wil dat niet?) heb ik even wat karakteristieken over dat boeiende land in willekeurige volgorde onder elkaar gezet. In die 7 dagen en gedurende de 2.250 kilometer lange rondrit hebben we 'n goede indruk gekregen van dat fascinerende land.

- De Schotten vonden we in het algemeen: vriendelijk, hulpvaardig, beleefd, sympathiek en hoffelijk. In het verkeer zijn het ware voorbeelden voor veel andere nationaliteiten en ze houden zich ook nog eens aan de verkeersregels: een verademing! Hun Engels met zwaar Schots accent was niet altijd even duidelijk maar de goede bedoelingen waren aanwezig. Service staat hier hoog aangeschreven.

- Schotland vonden we boven verwachting mooi en heeft 'n indrukwekkend landschap. Vooral viel op dat het er zo netjes en schoon is, geen zwerfvuil dus en geen papiertje op de grond, en dat graffiti volledig ontbreekt, zelfs in de 2 grootste steden Edinburgh en Glasgow.

- De wegen zijn meestal heel goed, prima bewegwijzerd, vrij druk voor zo'n uithoek, wat aan de smalle kant, tolvrij, kattenogen in het midden, en goed belijnd. In het hoge noorden zijn er veel one-way-tracks (eenbaanswegen met de breedte van 'n fietspad, die heel spannend zijn om te berijden want elke tegenligger (of jezelf) moet tijdig uitwijken op 'n aangegeven passeerplek en dat lukt niet altijd even goed. Ook zit de schrik er nogal eens in als je om de bocht ineens bijna frontaal de tegenligger recht in z'n ogen kijkt. De Schotten (en de Engelsen ook) zijn echter allemaal 'heer in het verkeer' en ze laten je als buitenlander in 'n lange brede camper heel graag voorgaan. Ook bedanken ze steevast met opgestoken hand als je hén voor laat gaan.

- De supermarkten zijn niet echt duurder dan in Holland, mede doordat het Engelse Pond flink in waarde is gedaald (1 Pond = € 1,10). Diesel, benzine, entrees, campings, horeca, en andere zaken zijn meestal behoorlijk duur. We werden overal heel voorkomend en servicegevoelig behandeld.

- Schotland was voor ons geen campervriendelijk land. Er zijn geen legale camperplaatsen om vrij te kunnen overnachten, op veel parkeerplaatsen troffen we het gele bordje 'No overnight parking' aan, water bijvullen en lozen kan ook nergens (al is het ons wel gelukt) en sanistations om het toilet te legen zijn er ook niet onderweg. Ze houden dus niet zo van vrije vogels in campers.

- De campings die we onderweg zagen (vaak vol) oogden prachtig met gladgeschoren gazons en goed onderhouden gebouwen. Hier meer caravans dan campers. Groot-Brittannië doet ook nauwelijks mee met goedkope voor- en naseizoenplaatsen als Camping Cheque en ACSI.

- Karakteristiek voor Schotland vonden we vooral de witte huisjes met grijsblauwe leien daken en enkele dakkapellen, en vaak 'n serre of erker aangebouwd. Ze lijken kriskras in het land gedropt te zijn, zien er meestal prima witgekalkt uit en de tuinen zijn juweeltjes. Aan alles in Schotland is te merken dat men er behoorlijk welvarend is, en armoede hebben we niet gezien.

- In de vele malse groene weilanden zagen we natuurlijk de machtige Schotse Hooglanders met hun woeste uiterlijk en enorme horens. Verder vonden we de pikzwarte koeien en de schapen met zwarte kop en zwarte poten (en vooral hun lammetjes) heel leuk om te zien. En verder: schapen, schapen. Heel veel schapen....

- Schotland heeft 'n overweldigend mooi landschap, vonden wij. De prachtige onaangetaste natuur, de vele lochs (diepe meren), rivieren en beekjes doorkruisen berg en dal, de prachtige wolken formaties, de lieflijk groene bergen en enorme dalen met huisjes erin, de rust en de ruimte, het vriendelijke volk, de panorama's, de bergtoppen met sneeuw, het deed ons ook vaak terugdenken aan Nieuw-Zeeland.

- Dé grote spelbreker was natuurlijk het weer. We wisten dat het geen subtropisch oord was maar stiekem hadden we toch gehoopt op wat zonnige dagen in korte broek met zonnebrillen op in de luie stoelen voor de camper. Maar dat was 'n utopie en met gemiddeld 12 graden overdag, de vele plensbuien, de straffe koude wind, de enorme zware wolken, maar ook de zonnige momenten tussendoor, moesten we veel rijden om maar warm te blijven, maar konden zo dus ook veel van het land zien. Ondanks dat toch slechte weer voor Mei zagen we nogal wat fietskampeerders, rugzaktrekkers, wandelaars en wielrenners. Ze trokken zich er niets van aan.

- Links rijden: het wende snel maar tóch moet je er op geconcentreerd blijven anders is een frontale aanrijding het gevolg. In het begin was het invoegen en rotondes rijden nog het lastigs maar naderhand weet je niet beter. Inhalen: pas na het jawoord van Aafke kon ik er aan beginnen.

- Hotels, restaurants, cafés, bed&breakfast's: ze oogden bijna allemaal gezellig, karakteristiek, mooi gelegen, prachtige tuin of terras (als de zon zou schijnen), en vaak goed bezet gezien de auto's, bussen, en bordjes: 'no vacancy' of 'full'. Bed & Breakfast is hier uitgevonden en het wemelt er van. We hebben er niet in 'n restaurant gegeten dus daarover weten we niets.

- Langs de wegen zagen we veel bloeiende rododendrons, brem, frisgroene bomen, maar vooral gele gaspeldoorns. Opvallend waren de bushaltes die met de dichte kant naar de weg staan om uitlaatgassen te weren als je er in moet staan: niet zo gek. We zagen maar heel weinig Politie en voelden ons overal veilig, ook tijdens het slapen onderweg zonder mede camperaars er bij.

- Toeristen uit het vasteland van Europa zagen we weinig, zelfs maar een enkele Duitsers. Ook geen allochtonen, alleen wat Afrikanen in de grote stad. Het toppunt van integratie vonden we echter 'n neger in 'n geruite kilt. We zagen maar enkele Schotten in kilt, met colbertje erop, en lange kousen tot aan de knokige behaarde knieën. In Edinburgh ook doedelzakspelers, maar dat moet je niet te lang horen. De kleine Schotjes met witte smoeltjes en rood haar vonden we ook wel grappig.

- Aafke wilde maar steeds dat ik ook zo'n rood geruite kilt zou kopen om thuis de blits te maken, maar ik deed het niet om jaloerse blikken in Holland te vermijden.

- Voordat iedereen thuis gaat vragen of ik het Monster van Loch Ness heb gezien, zeg ik: Ja, ik dacht dat ik hem zag, maakte snel 'n foto, maar heb die per ongeluk gewist..........

EINDE VAN DE REIS DOOR ONVERGETELIJK SCHOTLAND.

Maandag 25mei 2009. Cairnryan - Castlerock (Noord-Ierland).

Voor we om half acht de boot op mochten, ging men eerst met een spiegel onder de camper door en ging men binnenin de camper kijken, tot in de wc toe. Ik moest weer terug naar het kantoor om opnieuw in te checken terwijl ik dat gisterenavond al gedaan had.

Na een rustige overtocht van 2 uur op een mooie boot in een ruimte met lekkere stoelen in Noord-Ierland aangekomen nabij Belfast. We waren dus al om 10 uur in Noord-Ierland. Nog geen kilometer van de haven was direct een winkelcentrum met o.a. een Lidl. Dus gelijk onze voorraad weer op peil gebracht. We kunnen er nu weer een week tegen.

Daarna aan de prachtige noordelijke kustroute begonnen en onderweg bij een haven in de camper gelunched met Iers bruin brood en mooi uitzicht. Even van de kustweg een kleine omweg door het binnenland met mooie vergezichten. Door 'n omleiding kwamen we op veel te smalle weggetjes terecht en schietgebedjes gedaan om geen tegenliggers tegen te komen want hier geen passeerplaatsen zoals in Schotland. De huizen zijn hier mooi en heel anders dan in Schotland. Velen hebben ook diepe voortuinen. Later maken we nog een omweg door het binnenland en komen in een Forest Park , waar we eindelijk 11 emmers water kunnen tappen, vuil water lozen en de wc legen. Dat is een van de grootste problemen hier onderweg. Op het continent vind je overal plaatsen waar dat kan. We keken er al 2 dagen naar uit. Een verdere aanbevolen route mochten we niet rijden omdat we helaas te breed en te zwaar waren. Langs de kust begint het nu te stortregenen en ook de wolken hangen vaak te laag. Dat is erg jammer want hierdoor missen we veel van de mooie route. In Coleraine vlakbij ‘n McDonald geparkeerd en in de camper met WiFi o.a. de leuke reacties op de site gelezen en wat emails beantwoord en in de camper eten gemaakt. Daarna nog even verder langs de kustweg, en langs het strand van Castlerock geparkeerd om te overnachten.

Dinsdag 26 mei 2009. Castlerock - Armagh.

Weer om half acht vertrokken om Londonderry (de stad waar men het meest de tegenstellingen had tussen Katholieken en Protestanten) te bezoeken. We vinden vrij snel een parkeerplaats langs de rivier,niet ver van ‘t centrum. Parkeergeld voor 2,5 uur: 80 eurocent (en onze camper gebruikt ook nog eens 2 plaatsen!). We gaan op weg met regenkleding aan en bezoeken eerst het Guild huis(o.a. ook gemeentehuis ) met erg mooie glas-in-lood ramen. Daarna gaan we een wandeling over de 6 meter brede stadsmuur maken. Verschillende grote kanonnen nog en ook hoogteverschil. Ook zien we politieke tekeningen over 40 jaar strijd en doden, en een hele grote begraafplaats. De onlusten uit de zestiger jaren zijn in deze stad uitgegroeid tot 'n burgeroorlog. Na de lunch gaan we via een toeristische route richting Belfast( de hoofdstad van Noord- Ierland). Onderweg maken we nog een stop bij een zeer interessant Iers museum over de emigratie van zo'n 10 miljoen Ieren naar U.S.A. in de 18^e en 19^e eeuw, en een historisch openluchtmuseum. Harrie gaat er ruim 5 kwartier naar toe en vind het erg mooi. Ik blijf in de camper, want ik heb last van mijn gewrichten en het lopen is wat teveel na onze wandeling van vanochtend. Daarna rijden we nog een paar uur verder met geregeld weer een plensbui. Als we in Armagh aangekomen worden we alweer op een stortbui getrakteerd. Na heel veel heen en weer gerij door het heuvelachtige stadje vinden we uiteindelijk een schuine overnachtingsplek bij een verzorgingshuis.

Woensdag 27mei 2009. Armagh - Annagassen(in de Republiek Ierland).

Toch goed geslapen ondanks schuine plek. Om 8 uur rijden we weer weg in de motregen en zware bewolking. We rijden niet de hoofdweg naar Belfast maar wat kleinere wegen, die toch ook druk blijken te zijn. In het hectische Belfast met moeite een parkeerplaats gevonden niet ver van het centrum. We hebben een wandeling uit de Lonely Planet gelopen, die ons langs de City Hall voerde en door voetgangersgebied , politieke tekeningen, hekwerk van de scheiding tussen de 2 partijen. We vonden het geen mooie stad. Daarna weer op weg langs een meer en verder langs de kust richting de grens met de Republiek Ierland. Deze laatste rit is door een prachtig landschap, hoewel de wegen vreselijk zijn. Vele gaten, kattenogen, hoge hagen en zeer smal. We rijden zonder dat we iets van een grens zien Ierland binnen. Hier heeft men weer Euro's en kilometers en spreek men Iers en Engels. De Engelse, Schotse en Ierse Ponden, daar zijn we nu van af. In Annagassen aan de Ierse Zee vinden we bij een vissershaventje bij het dorp een prachtige plek om te overnachten, met uitzicht op zee,heuvels, huisjes, wolken en kleine oude vissersbootjes. Na het eten komt een woest uitziende maar vriendelijke Ierse visser ons een pakje zalm brengen en praat wel 20 minuten honderduit over Ierland en zijn familie (o.a. 'n broer in Den Helder). Heel interessant allemaal.

NOORD-IERLAND, een korte impressie door Harrie.

Nu we in 3 dagen en 640 kilometer door het Britse Noord-Ierland (ook wel Ulster genoemd) zijn gereden hebben we ons oordeel al weer klaar over dit kleine gedeelte van het eiland en hieronder wat korte opmerkingen over wat ons zoal opviel.

- Het landschap is niet zo imposant als in Schotland, het is meer lieflijk en groen, met mooie huizen en tuinen die heel goed onderhouden worden. We zagen overigens opmerkelijk veel huizen te koop en te huur staan. Bergen zagen we niet. Schapen veel minder.

- De Noord-Ieren bleken wat minder vriendelijk dan de Schotten en ook niet zo voorkomend.

- Wonderlijk dat we nergens buitenlanders zagen of hoorden, niet in de steden en dorpen, niet onderweg of bij attracties. Geen auto's, caravans of campers met buitenlands kenteken. Misschien komt het door de tientallen jaren politieke en religieuze strijd, de bommen van de IRA, de scheiding der geloven, en de nog pas korte wapenstilstand. We vonden het wel vreemd de enigen te zijn.

- De wegen waren hier slechter dan in Schotland, meer zwerfvuil en ook graffiti. Langs de toch al smalle wegen staan manshoge dichte hagen waardoor ik bij tegenliggers op moest passen de zijkanten niet door de harde takken te beschadigen. Maar we zijn er weer goed uitgekomen. Ook op de kleine gele en witte weggetjes was het relatief druk, net als in Schotland.

- De verkeersborden in heel Ierland zijn wat anders dan gewoonlijk: een rode cirkel om 'n bord betekent juist géén verbod maar als er 'n dwarsstreep doorstaat wél.

- Bij scholen staan altijd klaar-overs en er staan volop waarschuwingen. De jongens en meisjes zijn in uniform, beiden met stropdas. Erg elegant vonden we die uniformen niet, soms zelfs lelijk.

- Waarom ze in Noord-Ierland hun eigen geld hebben, net zoals de Schotten, is ons niet duidelijk want dezelfde koers als het Britse Pond. Probleem is dat de Noord-Ierse en Schotse Ponden niet in Engeland en daarbuiten worden geaccepteerd dus die moet je kwijt zien te raken.

- We konden moeilijk 'n parkeerplaats voor de nacht vinden want het bleek dat bijna alle parkeerplaatsen 's-nachts met hekken afgesloten worden. Nooit eerder zo gezien.

-Ook in Noord-Ierland volgden de storingen en depressies elkaar razendsnel op en 12 tot 14 graden was het hoogst bereikbare, en dan nog met 'n straffe wind erbij. We probeerden er zelf niet gedeprimeerd van te raken maar we waren het af en toe wel eens zat, vooral als we op de Wereldomroep hoorden hoe warm en zonnig het in bijna heel Europa was. Bij dit soort weersomstandigheden is 'n camper trouwens wel idealer dan 'n caravan of auto.

EINDE NOORD-IERLAND

eerste week: Schotland

Maandag 18 mei 2009. Hull (Engeland) - Annan (Schotland).

Na onze overtocht vannacht ,we waren al om 20.30 uur uit Europoort vertrokken ,zijn we om 7 uur (want Engeland is 1 uur vroeger) aangekomen in Hull. Wij waren als een van de eersten van boord. Wij moesten bij de douane wachten tot 7.30 uur, want toen begonnen zij pas te werken. Na de paspoortenscan bij de douane koffie gezet en daarna op weg richting York: de eerste kennismaking met het links rijden en meteen al rotondes volop en spitsverkeer. Bij York beslissen we om via het Lake District te rijden, wat later een heel goede keus blijkt te zijn. Het was een prachtige route met vele schapen met lammetjes, koeien en veel bloeiende meidoorn en clematis. Wij genieten allebei weer van de mooie natuur om ons heen. Wat tegen zit is het weer, af en toe zon, heel harde windstoten en felle regenbuien, geen weer om buiten te zijn. Ook verschillende leuke stadjes gezien, maar weinig parkeerplaatsen, ook langs de meren niet. De wegen zijn soms erg smal maar over het algemeen goed te rijden. Ook nog door Gretna Green wat niet meer zo heel veel voorstelt. De wedding chapel hebben we niet gezien en het was er nogal verlaten. Bij G.G. begint Schotland. Wij zijn dus al na 1 dag rijden over binnenwegen in Schotland en denken morgen via een binnenweg naar Glasgow te gaan.

Dinsdag 19 mei 2009. Annan - Glasgow.

Op onze overnachtingsplek midden in een typisch oud Schots dorpje hadden we veel last hadden van windstoten. Na het kopen van vers brood bij een echte warme bakker vertrokken richting Dumfries. Vandaar via vele binnenwegen door het prachtige parkachtige landschappelijk deel van Schotland. We zien wat ruines van abdijen, en mooie kastelen. Vooral het onvergetelijke landschap blijft ons verbazen. Na de lunch rijden we nog een route door de vrij kale bergen met wilde geiten en bij Ayr aangekomen besluiten we zo snel mogelijk naar Glasgow te rijden.

In Glasgow brengt de TomTom ons naar het People's Palace met een mooie wintertuin en een indrukwekkend museum , dat laat zien hoe het vroeger in Glasgow was. Heel mooi opgezet en bijzonder weergegeven.

Na nog een sightseeing met de camper door de Amerikaanse-achtige verrassend mooie stad besluiten we naar buiten te gaan en we overnachten bij een winkelcentrum aan de rand van de stad.

Woensdag 20 mei 2009. Glasgow - Fort William.

Vandaag al vertrokken om 7.30 uur. We hebben een flinke route op de planning staan en als het weer zo nat en fris( 12 graden) blijft, kunnen we beter mooie tochten maken want dan zien we veel en blijven we warm. Al snel zijn we helemaal buiten en zien we het eerste Loch (diep fjordachtig meer). Als we afbuigen komen we in berglandschap zoals je je Schotland echt voorstelt. Het is geweldig allemaal. Al het groen is hier net aan het ontluiken .Dan weer bergen, dan weer een loch, geweldig. In Oban bij de jachthaven gevraagd en we krijgen 120 liter vers drinkwater waar hier moeilijk aan te komen is voor campers. In Oban zelf rijden we even rond en besluiten door te gaan. Op een parkeerplaats aan een loch gebruiken we de lunch binnen, buiten is geen denken aan. Lage temperatuur en geregeld een pittige bui met straffe wind. We weten dat we in Schotland zijn! Verder richting Fort William en daar boodschappen gedaan en besloten om nog een rondrit te maken. Deze voert ons voor een gedeelte over eenbaanswegen met passeervakken. Dat is ook een bijzondere ervaring en maakt het rijden spannend. Het is een prachtige route met weer heel mooie natuur. Ondanks het weer hebben we nog geen spijt naar Schotland te zijn gegaan. We overnachten nu in Fort William achter het overdekte zwembad.

Donderdag 21mei 2009. Fort William- Kinlochewe.

Om 7.35 uur vertrokken met alweer regen. Eerst de A82 en bij Invergarry linksaf richting het eiland Skye. Onderweg weer veel mooie,ruige natuur en af en toe een bergtop met sneeuw. Het eiland Skye is d.m.v. een brug met het vasteland verbonden. We maken er een rondrit van 240km, veelal over single-track-roads. Dat wil zeggen: 1 rijbaan voor beide richtingen en geregeld passeervakken. We komen weer door vele mooie gebieden, dan weer aan de kust, dan weer wat het land in, en over hoge bergwegen .Als we van het eiland af zijn rijden we nog een flinke ruk naar het noorden. Weer over de eenbaanswegen en soms met pittige hellingen. In Kinlochewe kijken we naar een overnachtingsplaats en vinden die een paar kilometer door het dorp bij een Visitor Centre van een natuurpark. Op de parkeerplaats staan we heerlijk rustig en krijgen later gezelschap van diverse vogels waaronder een koekoek, en een Brits stel met een VW camper.

Vrijdag 22 mei 2009. Kinlochewe- Lairg.

Vandaag al om 7.15uur richting Gairloch. We vertrekken maar vroeg om warm te worden. Verlaten berglandschappen, dorpjes met leuke witte huizen en vele leuke Bed & Breakfast's langs de wegen. Onderweg hier en daar een camper waar men nog in slaapt. Richting Ullapool en Durness. Ergens onderweg linksaf geslagen om de aanbevolen eenbaansweg te rijden. Het voert 36 km. langs de kust maar is in onze ogen minder dan geroemd. Hoogste helling was 25%, veel heide nog bruin en vele schapen met lammetjes loslopend langs de weg. Weer een poosje normale weg en dan weer eenbaansweg naar Durness door een vrij kaal en onaangetast maanlandschap. Durness is het noordelijkste stadje van Schotland. Daarna weer eenbaansweg naar Tongue. Deze weg is overzichtelijker en makkelijker te rijden. Ook de weg verder naar het zuiden naar Lairg is een stuk prettiger rijden als is het alweer een eenbaansweg. In Lairg vinden we al snel een rustige overnachtingsplek bij de school net achter de huizen van de Mainstreet.

Zaterdag 23mei 2009. Lairg - Perth.

We zijn nu in Perth aangekomen, 80km ten noorden van Edinburgh, de Schotse hoofdstad. We hadden gedacht vandaag eens een droge dag te hebben. Helaas: vanochtend om 5 uur begon de regen alweer.Onderweg hebben wegelukkig af en toe maar een bui gehad. Het landschap is ook veranderd vandaag, we zijn nu echt uit het woeste noorden. Nu zijn we weer meer in de landschappelijke omgeving met mooie bomen, oude muurtjes en mooie tuinen. Bij de Shin Falls zagen we helaas geen zalmen springen, zoals gepubliceerd. Ook Loch Ness bezocht, maar het monster ook niet kunnen vinden.

Op weg naar Engeland, Schotland, Wales en Ierland.

Laatste week Frankrijk-Italiëreis.

ZESDE WEEK: FRANKRIJK.

Maandag 27 enDinsdag 28 april 2009. Maandagmorgen om 8.15 uur onze camperplaats in Ste.Maxime verlaten in de stromende regen. Het regende zo hard dat we zelfs het water niet hebben bijgevuld. Na een half uur rijden nog een camperplaats bekeken, allen sliepen daar nog. Tegen 10 uur werd het droog en we vonden het heerlijk om weer door Frankrijk te toeren. Bij een bakker weer een heerlijk Pain Céréal gekocht en later op een parkeerplaats van dat heerlijke franse brood genoten, na al het gezoek in Italië naar lekker brood. De zon begint door te komen en we gaan kijken of we bij een adres van 'France Passion ' kunnen staan. Ook nog een camperplaats bekeken, maar daar stond je wel erg schuin aan het kanaal en wij vonden het geen aantrekkelijke plek. Dus verder op zoek naar weer een adres wat niet te vinden is. Op naar de volgende in de buurt van Montpellier,waar we om 17 uur aankwamen. Bij dit château hebben we 6 flessen lekkere wijn gekocht bij 'n dom peerd dat niet rekenen kon. We hebben vanaf onze plek, tussen 'n kersen- en olijfboompje, een weids uitzicht over kilometers lange wijngaarden, en er komen geregeld tractoren langs die erin gaan werken. We kunnen nog ruim een uur heerlijk in de zon buiten zitten en genieten van de rust om ons heen. We zijn de enigen op deze heuveltop. Helaas is er geen mooie zonsondergang want er hangt nu precies een wolkenband waar de zon ondergaat.

Vanochtend besloten om hier nog een dag te blijven: het weer ziet er goed uit. De rest van Frankrijk schijnt nog steeds buien te hebben. Achter de camper, uit de wind, is het goed toeven. Harrie loopt naar het dorp om brood te halen en we kunnen buiten lunchen. We brengen de dag lekker rustig door en lopen rond 18 uur via 'n mooie villawijk naar het dorp om bij McDonald's even op internet te kunnen. Veel McDonald's hebben gratis WiFi , wat voor ons erg handig is. Harrie een fishburger en ik een salade nicoise, we hebben gelijk wat gegeten. Daarna lopen we in 40 minuten weer terug naar onze mooie en typisch franse overnachtingsplek.

Woensdag 29 april 2009. Vandaag trekken we weer verder, want we moeten tóch naar het noorden. De voorspellingen zijn niet geweldig. We besluiten de A75 te nemen , dat is een tolvrije autoweg van Montpellier naar Clermont-Ferrand. We genieten van deze prachtige,rustige weg met de vele mooie uitzichten. Bij de laatste koffiestop kunnen we ook vers water bijvullen. De zon schijnt maar het is er buiten ijskoud, vooral door die wind. De weg gaat steeds omhoog tot wel 1.110m en er ligt sneeuw langs de kant van de weg. We blijven tussen de 850m en 1.080m op en neer gaan. Verderop zien we de bergen van de Cantal met grote spierwitte sneeuwtoppen liggen en ook aan de andere kant liggen nog volop sneeuwtoppen.

In C.F. verlaten we de snelweg en gaan via binnenwegen naar Vichy, waar we de camperplaats aan de Allier weer opzoeken. Er staan nog wat campers, waaronder een Nederlander met een hond. We genieten van 15.30-18.30 uur van de zon en de activiteiten op het water.

Donderdag 30 april 2009.We besluiten om vandaag nog een dag in Vichy te blijven, hoewel de dag koud start. 's Morgens heerlijk in de zon tegenover de camper, waar eerst een franse sporter wel een half uur met ons komt praten en later de Nederlander . Tegen 12 uur gaan we een lunch in een typisch Frans restaurantje gebruiken. Heerlijke lamsbout met doperwtjes en een Baskische amandeltaart toe. En dat voor 12 euro voor ons samen. 's Middags gaan we naar de VVV, deze blijkt een uur later open te gaan als vermeld in de boeken. We gaan in het park zitten en rondkijken. Er komt weer een fransmannetje bij ons praten, wel een half uur over van alles en nog wat over Vichy. We halen bij de VVV de wandelroutes en gaan eerst de wandeling langs de verschillende bouwstijlen, die goed bewaard zijn gebleven, maken. We eten aan het eind van de wandeling een ijsje in het park en gaan de volgende wandeling maken door oud Vichy. Beide wandelingen zijn ongeveer 0.45 uur en we gaan langs de rivier de Allier 2 km terug naar onze camper en kunnen daar nog 2 uur heerlijk in de zon zitten, maar wel tussen de campers vanwege de straffe wind. We gaan nog een wandeling maken op zoek naar een adres (de zus van Madame Plaire) en horen van de vriendelijke overbuurman dat de mensen verhuisd zijn. Wij gaan terug naar het centrum en eten in het hotel waar we 5 weken geleden ook zo lekker hebben gegeten. We worden ook deze keer weer niet teleurgesteld en de serveerster wil graag Engels spreken met ons. Daar krijgt zij maar heel weinig de kans toe: er zijn zelden Engels sprekende gasten vertelt zij. Zij reist graag en kan met Harrie over India verschillende dingen delen. Het exclusieve 4-gangen diner kostte 20 Euro p.p. en 'n hele fles wijn slechts 8 Euro. Een hele goede prijs/kwaliteit verhouding in 'n prachtige entourage.

Vrijdag 1 mei 2009. Na 's morgens nog een uur in de zon aan de Allier en afscheid van de Hollander, zijn we naar het gisteren opgekregen adres van de zus van Madame Plaire getogen. Helaas wordt er niet opengedaan en na onderweg een broodje te hebben gekocht ,vertrekken we om 10.40 uur uit Vichy. We rijden heel lang over de goede N7 tot aan Melun en dan de N104 om Parijs,wat ook heel vlot gaat omdat het een feestdag is hier en er geen vrachtauto's mogen rijden. Daarna via de N2 naar Soissons waar we om 18.30 uur op de mooie camperplaats aan de rivier de Aisne aankomen. Het is schuin tegenover het gemeenthuis, er liggen 2 boten afgemeerd, 1 met een Frans echtpaar en 1 met een echtpaar uit Nieuw Zeeland, dat voor 3 jaar op reis is door Europa met 'n kleine Rijnaak. We gaan in de stad bij 1 van de weinig open zijnde restaurants eten, bij een vrolijke, praatgrage ober en goed eten. Als we terugkomen staan we met 6 campers totaal.

Zaterdag 2 mei 2009. Laatste en 42^e dag. Vandaag een van de mooiste ochtenden tijdens de hele reis. We moeten tóch vertrekken nadat Harrie een lekker broodje heeft gehaald. Al na 20 minuten is er een laaghangende wolk en later komt er mist opzetten, wat we tot in België zullen houden. We rijden door de typisch lelijke noordfranse dorpjes en het wijdse agrarische gebied. In Noord Frankrijk gaan we nog even naar het dorp waar Harrie in 1961 op 16-jarige leeftijd heeft gewerkt op een oude boerderij, die er nog net zo bijstaat als toen. Daarna de TomTom weer op thuis gezet en verder gereden. Na 10 minuten waren we al in België en vervolgen nu de reis over de autowegen. Brussel, Antwerpen en daarna nog driekwartier file vanwege werkzaamheden. Onderweg in Bunnik de boodschappen bij AH en om 15.30uur na ruim 8.100 km weer veilig en zonder kleerscheuren thuis. We worden door de buren opgevangen met thee en een glas wijn en wisselen even het nieuws uit met elkaar. De camper leeggehaald en opgeruimd, wassen draaien en de post doornemen.

ITALIË EN DE ITALIANEN, geschreven door Harrie.

Als we 'n korte samenvatting zouden mogen geven en ook nog generaliseren over het zuiden van Italië (na Rome) en de eilanden Sicilië en Sardinië, dan komen we in willekeurige volgorde tot de volgende conclusies van hoe wij dat persoonlijk ervaren hebben.

- De zuidelijke Italianen zijn merkwaardige parkeerders, harken in het verkeer, ze snijden je af, rijden vlak voor je nog onverwachts de weg op, hebben lak aan verkeersregels en -lichten, zijn chaoten in het verkeer, halen je met doodsangst in de ogen op het laatst nog in, en er zijn zowel snelle scheurders als langzame kruipers door elkaar op de weg. Het lijkt erg ongebruikelijk voor ze om niet te bellen achter het stuur, zelfs voor buschauffeurs, of druk gebarend conversaties met medepassagiers te onderhouden. Het was er erg geconcentreerd rijden, vooral op Sicilië, en met als dieptepunt Palermo. Anderzijds waren ze ook weer tolerant ten opzichte van volkomen onveilige manoeuvres door medeweggebruikers: geen getoeter e.d. Dubbel of driedubbel parkeren was er geen enkel probleem.

- Petje af voor de vele honderden tunnels (echt waar!) en viaducten en bruggen die we onderweg in dat land zijn gepasseerd. Nooit en nergens zijn we door zoveel, vaak kilometerslange, tunnels en over bruggen gereden als in Italië: heel knap gedaan en bijna altijd tolvrij. Alleen de vele dilitatievoegen in de bruggen gaven het gevoel over spoorbielzen te rijden met al dat gebonk.

- In het zuiden en op Sicilië waren de wegen vaak zo slecht dat 'n land als Roemenië zich daar nog voor zou schamen. Het ontwijken van gaten en kuilen gaf 'n extra dimensie aan het rijden in die gebieden, maar niettemin heeft het veel van onze camper gevergd.

- We zagen erg veel Fiatjes 500. Zowel de echte aaibare kleintjes uit de 50er jaren als het grappige nieuwe modelletje in vrolijke kleurtjes. Maar we zagen maar enkele Ferrari's en daarvan hadden we er meer verwacht. Geen enkele Lamborghini of Maserati of andere dure Italiaan.

- Naast hun mobieltjes waar ze overal erg druk mee waren, hebben Italianen ook 'n enorme passie voor grote spiegelende zonnebrillen, zowel de heren als de dames en zelfs kleuters in de kinderwagen. We vonden ze verder niet opvallend met Italiaans Design gekleed of geschoeid.

- Goedkoop is Italië niet, maar de Supers waren niet duurder dan in Holland en het overheerlijke ijs vonden we zelfs spotgoedkoop voor de grote scheppen (geen bolletjes) die je kreeg. Het smaakte echt stukken lekkerder dan bij de Italianen in Holland. Wat ontbrak in de gelataria's was de prijs van de ijsjes en bekers. Ze kijken je aan en je betaalt de toeristenprijs, denken we.

- Talenkennis is 'n onbekend fenomeen, zo leek het. Zelfs in toeristische plaatsen en plekken, in campings of restaurants, bij ferry's of informatiekantoren: zelden 'n andere taal dan Italiaans, ook niet door jongeren, al vinden het, na Frans, de mooiste taal die we kennen. Aafke mengde dan wat Frans en Spaans door elkaar en kwam dan uit op 'n soort Italiaans wat toch nog wel begrepen werd.

- Een groot nadeel in de dorpen en steden vonden we de, naar onze begrippen, veel te lange siësta's 's-Middags van ongeveer 13 tot 17 uur. Dan is alles dicht, rolluiken omlaag, bijna niemand op straat, geen winkel meer open, en erg ongezellig. Dat zijn wij Hollanders niet gewend.

- We waren nu allebei voor de 6^e keer in Italië en iedere keer proberen we weer in 'n restaurant iets lekkers te eten. Dat is tot nu toe nog geen enkele keer gelukt, hoewel we weten dat vele anderen dwepen met de Italiaanse keuken. Maar voor ons hoeven die Pasta & Pizza echt niet meer en na 1x uit eten te zijn geweest zijn we er weer mee gestopt, in tegenstelling tot in Frankrijk! Ook vinden we de onduidelijke kaart, soms zelfs zonder prijzen, 'n handicap en het nog steeds apart moeten betalen voor je bestek vinden we wel erg uit de tijd.

- Italië en Sicilië, niet Sardinië, vonden we erg vervuild en rommelig. Overal ligt vuilnis en afval langs de weg en ook overal in steden en dorpen, vaak enorme hopen. Eén positief punt: hondenpoep ontbrak. Onbegrijpelijk dat zo'n toeristisch land dat zo laat gebeuren want vele toeristen spraken er ook schande van. Berlusconi beloofde er wat aan te gaan doen, maar het is nog steeds 'n heel groot probleem en smerig gezicht. Ook in de kranten zagen we er reportages over.

- De steden en dorpen vonden we, op 'n enkele uitzondering na, oninteressant, vaak zelfs lelijk, met grote woonkazernes zoals ze ook in Oost-Europa te zien zijn, met heel veel graffiti overal, en ook opvallend waren de vele onafgebouwde of leegstaande huizen en gebouwen. Het zal wel aan ons liggen, maar fotogeniek vonden we bijna geen enkele stad of gebouw.

- Onveilig hebben we ons er nooit gevoeld, wel eens unheimisch door jongeren en duistere figuren, maar er gebeurde niets, ook niet als we moederziel alleen ergens stonden te overnachten. Een enkele bons op de deur of wat geroep was alles. Misschien hadden we wel genoeg beschermgeld aan de Maffia betaald, want we zijn er gelukkig veilig uit gekomen.

- Politie is er veel te zien op straat, vooral op Sicilië. Er zijn 3 soorten: Carabinieri, Polizia en 'n financiele Polizia, allen in prachtige uniformen en petten en niet in van die hobbezakkerige kostuums als in Holland, al zijn die dan door Frans Molenaar ontworpen. Hoewel we slechts 1x met ze te maken hadden, bleken ze erg vriendelijk en voorkomend tegen ons als toeristen. Door hun vele gepatrouilleer voelden we ons ook veilig.

- Hoewel Italie en hun eilanden dichtbij Afrika liggen hebben we slechts sporadisch negers gezien en zelfs geen enkel hoofddoekje of moslim op onze lange tocht door honderden steden en dorpen. Kennelijk is 'n noordelijker gelegen landje tóch aantrekkelijker voor ze. En áls we ze zagen waren ze gedoemd Tempo zakdoekjes bij stoplichten te verkopen of bij supermarkten de karretjes te rijden.

- Met het dagelijks brood ging het niet makkelijk. Meestal konden we zelfs geen bakker vinden en als we 'n bakkerswinkel zagen was het brood altijd zo verschillend (van lekker tot slecht) dat we nooit 'n vast soort brood konden aangeven om te kopen. Er zaten soms korsten op waarmee je 5 kronen tegelijk kunt breken maar we hebben ook taaie gehad en zowel zoet als zuur brood gegeten. In Frankrijk daarentegen zit je altijd goed met Pain Cériale of Pain Complet.

- Onduidelijke of ontbrekende richtingsborden en straatnaambordjes waren er vaak uit den boze. Maar gelukkig wist de TomTom ze wel! Dus konden we toch wel bepalen waar we zaten of stonden.

- Vreemd vonden we dat we op Italiaanse campings altijd onze paspoorten af moesten geven (het Kampeercarnet werd niet geaccepteerd) die dan werden bewaard of gekopieerd. De campings kostten er, met onze kortingskaarten, 14 of 15 Euro per nacht inclusief elektriciteit.

- De Italianen hebben duidelijk 'n wat andere, makkelijkere mentaliteit. Afspraken kloppen niet, aangegeven voorzieningen bestaan n iet, openings- en sluitingstijden staan bijna nergens aangegeven, prijzen ook vaak niet, het beloofde Internet of WiFi 'was bijna klaar', enz. Mannen kussen elkaar als begroeting, en ben je 65+ dan heb je vaak gratis entree (ik was dus net 'n paar maanden te vroeg) en veel ouders dragen de schooltassen van hun verwende kinderen.

- Op honden hebben de Italianen het niet zo. Ze mogen niet in de bus, ook al zijn die bussen nog smeriger dan 'n hondenhok, in de trein moeten ze 'n muilkorf om, en op de ferryboten moeten ze in een kennel zonder verzorging. Daarnaast vonden we het heel zielig om zoveel zwerfhonden langs de wegen en in de bergen, in regen en kou, te zien voortsjokken. Het is er 'n groot probleem.

- Onderweg, tijdens onze lange reis, zagen we voornamelijk campers en weinig caravans. De Duitsers waren veruit in de meerderheid, met Hollanders als goede tweede. Opvallend weinig Fransen en bijna geen Engelsen onderweg. Wel wat Belgen en 'n enkele Zwitser. We hebben in Italie dus heel veel Duits gesproken met meestal hele aardige Duitsers.

- Zo, dit waren wat algemene indrukken over het land en zijn bewoners. We waren eigenlijk alleen heel erg enthousiast over de landschappen, met als hoogtepunt Sardinië. Voorlopig zien ze ons er niet meer en slaan we andere wegen in. Arrivederci Italia!!

Vijfde week: Sardinië en Corsica.

Vijfde week Italië: Sardinië.

Zaterdag 18 en Zondag 19 april 2009. Zaterdagochtend hebben we nog van alles gedaan, en o.a. wat boodschappen en e-mails verstuurd. Tegen 13 uur onze watertanks weer gaan legen/vullen en naar de haven van Palermo gereden. Daar aangekomen waren wij een van de eersten. Bij de boot gevraagd hoe verder, maar weinig duidelijkheid. Tegen 16 uur komt de rij wachtenden pas in beweging en wij gaan ook richting ferry-boot. Iedereen wordt weer links en rechts van de ingang van de boot gecommandeerd en weer afwachten. Allerlei opleggers worden er door speciale rode Ferrari trucks ingereden en dat rijdt af en aan. Om 16.40 uur worden wij gewenkt om op te rijden, na een Duitse bus. En we zijn daarmee met hen de enige buitenlanders. In de boot moeten wij omdraaien en voor de bus parkeren en alles afsluiten. Helaas mochten we niet in onze camper blijven slapen. De vrachtauto's voor en achter ons staan aan kettingen vast. Tegen 17 uur gaan wij naar boven en bekijken onze slaapstoelen. Wij naar het achterdek om het inrijden van de vele auto's en trucks te bekijken en het blijkt nog 2 uur te duren voordat we kunnen uitvaren. En 2 uur te laat vertrekken we: om 19 uur. Er worden mededelingen gedaan maar alleen in het Italiaans. Om 19.30 uur kunnen we in het selfservice restaurant wat eten. Daarna in de lounge wat gezeten en na 22 uur onze slaapstoelen opgezocht. Na een redelijke nacht, veel zware regenbuien, om 8 uur naar het dek om de aankomst in Cagliari, de hoofdstad van Sardinië, te bekijken. De stad ligt heerlijk in de zon. Om 8.30 uur meren we af. Iedereen naar beneden naar het autodek en binnen een kwartier zijn alle personenauto's van boord. Wij ontbijten in de camper en maken koffie.

Dan begint ons vervolg van de reis: Sardinië. We hebben besloten de stad de stad te laten en de natuur op te zoeken. Wij gaan naar de oostkant van het eiland, het is totaal anders dan Sicilië: huizen mooier en anders gebouwd, minder afval en lieflijker landschap. Prachtige wolkenluchten en mooie canyons met immense rotspartijen en weinig verkeer en veel S-bochten. Hier genieten wij allebei weer volop van. In Muravera lopen we in een val: er blijkt een feest in het hele dorp en wij worden een zijweg ingestuurd en op iedere hoek weer verder, tot we op een heel smal zandpad terechtkomen en wij twijfelen of we wel verder kunnen. Dan ook nog een haakse bocht met een tegenligger, die ik vraag of het wel de goede weg is, wat hij bevestigde. Dus wij weer verder. Na nog 2 tegenliggers die in een uitsparing net gepasseerd kunnen worden, en wat hachelijke bruggetjes, zijn we blij als we eindelijk weer op de normale route zijn. Daar zien we al snel een stel met een mooie ossenkar en de mannen in speciale kleding. Komen zij van het feest? Na de lunch vervolgen we onze tocht door het prachtige Sardijnse landschap en genieten volop, bekijken wat camperplaatsen en komen tenslotte in Lido di Orri vlakbij Tortoli aan zee terecht. Daar staat ook een Duits stel met een camper en een Nederlands stel uit Texel. Het is een flink terrein met aan de overkant van de weg het strand.'s Avonds maken we nog een wandeling langs het strand en over het terrein, want een half uur nadat we waren aangekomen begon het te regenen. Het was gelukkig alleen een flinke bui.

Maandag 20 en Dinsdag 21 april 2009. Zowel gisteren als vandaag flinke tochten door het binnenland van Sardinië gemaakt en volop genoten van de prachtige panorama's en vergezichten en geweldige natuur. Ook de wolkenluchten blijven ons steeds boeien. Gisteren zijn we van de oostkust vertrokken en hebben afgelopen nacht op 'n parkeerplaats in een bijna verlaten plaatsje(leegstaande tweede woningen) aan de westkust overnacht. Weer met uitzicht op zee. Veel regen en wind 's nachts.

Vanochtend al om 7.30 uur vertrokken. Eerst over kleine binnenweggetjes naar het noorden. Al snel zaten we in een kudde geiten en later een kudde schapen met lammetjes. Rond 12 uur kregen we een stortbui van een uur, maar later was het weer droog met af en toe wat gespet. Na zo'n 160 km aan de westkant hebben we besloten om weer dwars over het eiland richting oostkust te gaan en weer hele mooie routes met hele flinke klimmen en sterke dalingen en af en toe hachelijke doortochten door de plaatsjes. Aan de oostkust staan we na een sterke daling nu weer op de rotsen boven zee, met een Belgische en ‘n Franse camper. De natuur hier op Sardinië is veel afwisselender dan op Sicilië. Het is overwegend schoner en de wegen veelal beter. De huizen zien er hier aardiger uit en ook de meeste dorpen en steden zien er leuk uit. Het eiland is ruim 24.000 km² en er wonen 1,7 miljoen Sardijnen. Er zijn hier veel schapen, geiten en koeien. Het is totaal verschillend van Sicilië. Wij zijn benieuwd hoe Corsica zal zijn.

Woensdag 22 april 2009. Na een rustige nacht, 50 m boven zee, om 7.45 uur vertrokken voor een laatste rit door het mooie binnenland van Sardinië. Om van de zeekust weg te komen was het direct al een flinke klim met veel haarspelden. Ook volgden al weer snel de schaapskudden. We hebben weer mooie panorama's gehad en veel stille wegen, ook de smalle routes door de stadjes ontbraken weer niet. In een dorpje konden we nog net op tijd omkeren en een andere route kiezen. Daar zat een heel sterke afdaling in en later weer een steile helling. Tijdens de lunch besloten om vandaag al over te varen naar Corsica. Toch onze geplande route afgemaakt en 15.30 uur waren we in de haven van Santa Teresa di Gallura, bij het boekingskantoor van beide maatschappijen. Er was ‘n loket open en gevraagd naar de boot van 17 uur. Meneer antwoordt al telefonerend dat er geen boot om 17 uur gaat. Dan blijkt de boot van de andere maatschappij om 17 uur te varen, maar dat zegt hij dus niet. Dat loket gaat om 16 uur open en na eerst schriftelijk een hogere prijs te hebben opgekregen, blijkt het toch dezelfde prijs te zijn. In de camper op de opstelstrook kunnen we via een onbeveiligd netwerk nog snel even onze mail binnenhalen en de reacties op de site lezen. Erg leuk en positief! De camper moet achteruit het autodek in. Precies om 17 uur vaart de boot uit met slechts 15 passagiers, 1 camper, 2 vrachtauto's en 5 personenwagens. Tegen 18 uur zijn we in de haven van Bonifacio, de zuidelijkste stad op Corsica, en wij zijn erg blij weer op Franse bodem te zijn.

Op Sardinië hebben we in 4 dagen ruim 1.000 km door berg en dal gereden, en in heel Italië 4.260 km in 28 dagen. Sardinië is voor ons favoriet en is ons het beste bevallen, we hebben het hele eiland zigzaggend doorkruist en van de prachtige natuur genoten. Nu gaan we ons op 't franse Corsica concentreren.

Donderdag 23 en Vrijdag 24 april 2009. Na een heerlijke zonnige rustdag donderdag op de mooie natuurlijke camping van Bonifacio (15 ha, 120 kampeerplaatsen en maar 5 plaatsen bezet), vanochtend om 8.45 uur vertrokken voor een eerste rit over Corsica. Het gaat al snel betrekken en af en toe wat spetters. Na onze voedselvoorraad weer op peil te hebben gebracht, aan de lange route begonnen. Veel haarspeldbochten, veel bossen, door wolken in de bergtoppen (sommigen nog met sneeuw), en weinig uitzichten helaas. We rijden door het gezellige dorpje Zonza en iets verder, op een parkeerplaats, gebruiken we onze lunch. Dan verder met vele bochten naar de Col de Bavella, een populaire plek voor wandelaars, maar nu ook al in de wolken. Ook vele rotsen overal tussen de bomen en vlak langs de weg. De weg naar beneden is veel smaller, maar net geasfalteerd. We komen ook nog wat loslopende varkens tegen en verder is het eigenlijk rustig op de weg. Dan komen we weer op de kustweg en gaan terug richting Bonifacio om vervolgens af te slaan richting Ajaccio, de hoofdstad van Corsica, en geboorteplaats van Napoleon. Wat volgt is een ruim 100 km meestal zeer bochtige kustweg. Rond 17 uur komen we bij de mooie stad aan en gaan met behulp van de TomTom over 'n te smal weggetje naar camping Les Mimosas, waar we om 17.30 uur aankomen. We kunnen nog ruim een uur van de zon genieten.

Zaterdag 25 april 2009. Om 8.45uur de camping verlaten naar de stad. De stad oogt heel vriendelijk met veel mooie winkels en franse grandeur. We komen in het centrum en proberen een parkeerplaats te vinden, wat uiteindelijk lukt bij de jachthaven. We lopen 20 min. terug en drinken aan de rand van de grote haven, waar een enorme cruiseboot ligt, koffie en thee en genieten van de zon en de gezellige sfeer om ons heen. We gaan naar het Napoleon-museum en bekijken de vele informatie (alleen in 't Frans) die er over hem is in zijn geboortehuis, waar hij de eerste 9 jaren woonde. Hij had 'n Italiaanse vader en 'n Corsicaanse moeder. Ook diverse kamers met authentiek meubilair en mooie plafonds. Er zijn o.a. nog 3 dodenmaskers en 'n haarlok van hem te zien. We gaan een rondrit maken met een opendek-bus, waar het in de open lucht erg koud was tijdens het rijden, hoewel het rond de 24 graden in de zon is. We gaan ook naar de Sanguinaires eilanden en het Parata panorama. Rond 12.30 uur weer terug bij de haven en we gaan op een terras aan de haven een lekkere 3 gangen lunch gebruiken en van de zon genieten.

Daarna terug naar de camper en we vertrekken richting Corte: het middelpunt van het eiland. Eerst is de weg nog met wat uitzicht, maar al snel komen we weer in de bossen en vele bochtige wegen. In Corte besluiten we door te gaan naar Bastia bij de noordpunt. We komen rond 17.30 uur daar aan en gaan naar de ferrykantoren. Morgenochtend om 6.30 uur kunnen we boeken voor een overtocht naar Nice om 8.30 uur.

We besluiten nog een rondrit over de Cap Corse (het uitsteeksel bovenaan het eiland) te maken, die wordt aanbevolen in de verschillende boeken. Heen is langs een vrij drukke,bochtige kustweg naar het noorden en dan over een weg dwars over de Cap naar de westkant. Daar is de weg een stuk smaller, bochtiger en slechter maar gelukkig heel stil. Af en toe zien we iets wat we wel aardig vinden, maar verder is het een saaie kustweg met honderden bochten. Dan moeten we onderaan de Cap nog weer over een berg terug naar Bastia. Dat wordt een heel probleem, het begint al donker te worden en er is een zeer laag hangende wolk, waardoor het zicht op de vreselijk bochtige weg nog maar 20m is. Alleen in de TomTom konden we de scherpe bochten zien aankomen! We zijn blij als we weer lager komen en normaal zicht hebben en veilig terug in Bastia zijn. We besluiten op het haventerrein te overnachten op de kade bij de vrachtwagens en met uitzicht op de grote ferryboten en de verlichte stad tegen de heuvels.

Zondag 26 april 2009. We hebben in de haven redelijk geslapen en vertrekken om 6.20 uur naar de ticketbalie van Corsica Ferries om de overtocht te boeken. Dat gaat heel snel en de prijs valt voor deze afstand erg mee. Als we weer op het haventerrein ons ticket laten scannen, krijgen we meteen te horen dat de boot minstens 2 uur vertraging heeft. Ondertussen valt de regen met bakken neer, maar daar hebben wij gelukkig weinig last van in ons appartement op wielen. De overige wachtenden met personenwagens zijn een stuk slechter af. Rond 10 uur komt de boot aan en begint het af en op rijden. Wij zijn als een van de laatsten aan de beurt, weer achteruitrijdend het dek op, en na ons gaat de klep bijna direct dicht en varen we om 10.40 uur uit. Wij hebben 560 km kriskras over Corsica gereden, maar het heeft ons niet zo kunnen bekoren. Wij zijn blij dat we naar Frankrijk gaan, hoewel het daar ook bijzonder slecht weer is. We zijn 5,5 uur met de zeer luxe ferry onderweg, wat absoluut geen straf is. Er kunnen 1800 passagiers en 550 auto's mee en hij was heel goed gevuld. Om 16 uur zijn we in Nice na een rustige overtocht en gaan gedeeltelijk over de tolweg in plensbuien richting Ste.Maxime om daar op de camperplaats te overnachten en daarna zullen we verder zien.

Graag willen we iedereen, die iets bij de site heeft gezet, hartelijk bedanken voor de leuke en sympathieke reacties!